آیا یاری‌گری، برای آل محمد (ص) است؟! تا اینکه برای خداوند خالص شوید و یکی شوید و او را یاری دهید. (خطبه نماز جمعه سید حسن حمامی)

بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین
و صلی الله علی محمد و آل محمد الطیبین الطاهرین الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً کثیراً.

برادران مومن! سلام علیکم و رحمةالله و برکاته
خودم و همه برادران مومن از وسوسه‌های شیاطین به خداوند شنوای دانا پناه می‌بریم. و به خداوند پناه می‌بریم که ما را فریب دهند. چرا که خداوند شنوای داناست.

تا الان سخن ما درباره اهل بیت (ص) بود. از جمله سخن آقا و مولای ما، وصی رسول الاعظم (ص) آقای ما امیرالمومنین، پدر امامان و مهدیین است که می‌فرماید: «هیچ فردی از این امت، با آل محمد قابل مقایسه نیست. و بین ایشان و افرادی که نعمت‌شان، بر آنان جاری شده است، اصلاً مساوی نیستند. ایشان اصل و اساس دین هستند. و تکیه‌گاه یقین هستند…. و ویژگی‌های ولایت، در ایشان می‌باشد. و به ارث‌بردن و صیت، برای ایشان است.» بر اوصیا، بهترین صلوات را بفرستید. اللهم صل علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً کثیراً.

از جمله نامه علی امیرالمومنین (ع) که به معاویه اُموی (لعنت‌های خداوند، بر او) پاسخ می‌دهد. ایشان در آن می‌فرماید: «افتخار نمی‌کنم. ولی نعمت‌های خداوند بر خودمان را بیان می‌کنم… گروهی از مهاجرین و انصار در راه خداوند به شهادت رسیدند. و هر یک از آنان، فضیلت و برتری دارند تا اینکه شهید ما، به شهادت رسید. {حمزة بن عبدالمطلب (س)} به او گفته شد: سیدالشهداء (آقای شهیدان) و رسول الله بر ایشان، با هفتاد تکبیر نماز گذارد. آیا نمی‌بینی که گروهی از مهاجرین و انصار، دستانشان در راه خداوند، بریده شد. و هر یک از آنان، فضیلت و برتری دارند تا اینکه این کار، با یکی از ماها انجام شد، به او طیّار و پروازکننده در بهشت و صاحب دو بال گفته شد. اگر بازداشتن خداوند، از پاک‌شمردن نفس هر فردی نبود، یادکننده‌اش، فضیلت‌های بسیاری را ذکر می‌کرد که دل‌های مومنین، آن را بپذیرد. و گوش شنوندگان، خسته نشود.»

ایشان به معاویه یادآوری می‌کند که بسیاری از انصار، به شهادت رسیدند. مهاجرین و انصار که انصار رسول الله بودند. و از یکدیگر تمایزی نداشتند. فضیلت شهادت داشتند، ولی وقتی حمزه به شهادت رسید، امیرالمومنین، ایشان را اینجا جزو اهل بیت می‌شمارد و به ایشان سیدالشهداء گفته شد. و نبی با هفتاد تکبیر، بر ایشان نماز گذارد. اهل بیت و فضیلت‌شان را به یادش می‌آورد. همچنین بسیاری از مهاجرین و انصار، دستانشان در راه خداوند بریده شد. ولی وقتی با یکی از ما، این کار انجام شد -جعفرطیّار- امام امیرالمومنین، ایشان را در اینجا جزو اهل بیت می‌شمارد. به او طیار در بهشت و صاحب دو بال گفته شد. یعنی خداوند، اهل بیت را از شما متمایز کرده است. ولی خداوند بازداشته است که خودمان را پاک نشماریم. و ما اهل پاک‌شمردن خودمان نیستیم. خداوند، ما را با عصمت پاک نموده است. اگر این‌طور نبود، یادآوری‌کننده، فضیلت‌های بسیاری بیان می‌کرد که دل مومنین، آن را می‌پذیرفت و گوش شنوندگان خسته نمی‌شد. همه این‌ها، فضیلت اهل بیت (ص) را به یاد امت می‌اندازد. ایشان (ص) در خطبه‌ای دیگر، اهل بیت را با جزئیات یاد می‌نماید. ایشان (ص) می‌فرماید: «ایشان، زندگی علم هستند. و مرگ ناآگاهی هستند. حِلم و شکیبایی‌شان، از علمشان خبر می‌دهد. و ظاهرشان از درونشان [خبر می‌دهد.] و سکوتشان از حکمت سخنشان[خبر می‌دهد.] با حق، مخالفت نمی‌کنند. و در آن، اختلاف نمی‌کنند. ایشان ستون‌های اسلام هستند. و دستگیره‌های چنگ‌زدن هستند. به واسطه ایشان است که حق به مکانش باز می‌گردد. و باطل، از جایگاهش بریده می‌شود. و زبانش از مکان رویشش قطع می‌شود. دین را به شکل فهمیدند و حفظ‌کردن درک نمودند و نه عقل شنیدن و روایت‌کردن. چرا که راویان علم، بسار هستند. و افرادی که آن را درک می‌نمایند، اندکند.» به خاطر دوستی اهل بیت، بهترین درودها را بر ایشان بفرستید.

برادران پاکم! این برخی از ویژگی‌های آل محمد (ع) از زبان معصوم، امیرالمومنین و آقای اوصیاء و پدرشان، علی بن ابی‌طالب (ص) است. امامت، مانند نبوت است. فقط با نص از سوی خداوند سبحان و متعال، بر زبان رسولش (ص) یا زبان امامی که با نص منصوب شده است، می‌باشد؛ البته اگر زمانی که بخواهد، نسبت به امام پس از خویش، نص و تصریح کند. حکم امامت در این مورد، بدون هیچ تفاوتی حکم نبوت است. مردم حق ندارند که نسبت به افرادی که خداوند سبحان و متعال تعیین می‌نماید، اعتراض کنند. درحالی که او را هدایت‌گر و راهنما، برای امت و عموم بشریت قرار می‌دهد؛ همان‌طور که مردم حق ندارند که امام را تعیین کنند یا او را پیشنهاد دهند یا او را انتخاب کنند. امام معصوم (ع) و منصوب، همان پاکی را دارد. تفاوت اهل بیت و بالخصوص معصومین است. همان پاکی را دارا هستند. امام چنین توانایی و آمادگی را دارد تا سختی‌های امامت عامه را تحمل کند. ایشان هدایت‌گر تمام بشریت است. و فقط با معرفی خداوند شناخته می‌شود. و فقط با تعیین خداوند سبحان و متعال تعیین می‌شود.

امام (ص) مانند نبی (ص) است که برترین مردم، در تمام ویژگی‌های کمال است؛ حالا چه علم و شجاعت و کَرَم و عفت و راستی و عدالت و رحمت و تدبیر و عقل و حکمت و اخلاق. دلیل در نبی (ص) همان دلیل در امام (ص) می‌باشد. امام، معارف و علوم و احکام الهی و همه دانستی‌ها را از راه نبی (ص) دریافت می‌کند یا از امام پیش از خود. ایشان نسبت به آنچه خداوند سبحان و متعال به او الهام کرده است، به واسطه نیروی قُدسی که در او به امانت گذاشته شد، آگاهی پیدا می‌کند. ایشان (ص) نیاز به برهان و دلیل‌های عقلی و تلقین‌های آموزگاران ندارد. معصوم (س) این‌چنین است. علم ایشان، قابلیت زیادشدن و شدت‌گرفتن دارد. قرآن کریم، بر زبان نبی (ص) در دعایش می‌فرماید: «رب زدنی علماً» «پروردگارا! علمم را بیفزا» امام (ع) از همه گناهان و رذائل -چه آشکار و چه پنهان- معصوم است. برای خداوند سخت نیست که همه جهان را در یک فرد جمع کند. بهترین صلوات را برای امام بفرستید. اللهم صل علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً کثیراً.

می‌خواهیم مردم را به بازگشت به سوی امام (س) یادآوری کنیم. مردم در سرگردانی و آزمایش هستند. و از امام، سرگردان شدند. حق امام، بین ایشان روشن است. به مردم صدا می‌زنیم: ای مردم! به سوی آل محمد (ص) بازگردید. ایشان کشتی‌های نجات، برای شما از طوفان فساد و فتنه‌ها و ستمی که در آن هستید، می‌باشد. همان‌طور که معصوم (ص) فرمود: «همه ما، کشتی‌های نجات هستیم. ولی کشتی جدم حسین (ع) گسترده‌تر و باشتاب‌تر است.» به آنان صدا و فریاد می‌زنیم: این حسین عصر و زمان ماست. امام یمانی موعود که از آل محمد (ص) است. در میان ما صدا می‌‌زند و فریاد می‌زند و از ما، درخواست یاری می‌‌کند. آیا یاری‌گری، برای آل محمد (ص) است؟! تا اینکه برای خداوند خالص شوید و یکی شوید و او را یاری دهید…