آقای خامنهای، رهبر ایران در یکی از مراسمهای نماز جمعه تهران در تاریخ 1366/2/4، در مورد آزادی اظهار عقیده و همچنین جایگاه آن در زمان صدر اسلام میگوید:
«آنجایی از اظهار عقیده، خوف و ترسی هست که نظام حاکم در خود احساس ضعف کند.
اظهار عقیده یکی از حقوق طبیعی انسان است!
عملاً در اسلام و زمان پیغمبر و زمان خلفای اول به موردی برنمیخوریم که جلوی اظهار عقیده گرفته شده باشد.
آنجایی که کسی درصدد برمیآمد که به خود رسول خدا یا خلفای اول مطلبی را بیان بکند، ما میدیدیم که با کمال آزادی به او اجازه میدادند؛ در مسجد، در پای منبر امیرالمؤمنین یک نفری بلند میشد راجع به یک مطلبی به امیرالمؤمنین اعتراض میکرد یا از او سؤال میکرد».
آقای خامنهای! با این بیان شما، یعنی اظهار عقیده هیچ مشکلی ندارد و پیروان هر یک از ادیان میتوانند آزادانه زندگی کنند.
- اما سؤال! چرا یمانیون را از حق طبیعی انسانی آنها منع کردهاند و زندگی را بر خودشان و خانوادههایشان تنگ نمودهاند؟
البته که عقاید یمانیون، نه مخالف اصول اولیۀ اسلام است و نه مخالف فطرت پاک انسانها.
همچنین بخوانید:آیا دعوت مبارک یمانی، مخالف قوانین جمهوری اسلامی ایران است؟
ما سخن و موضع آقای خامنهای که فصلالخطاب سازمان اطلاعات سپاه، وزارت اطلاعات و دادگاه ویژه روحانیت است را با عملکرد آنها تطبیق میدهیم و قضاوت را به مردمی که به دنبال حقیقت و جویای عدالتاند واگذار میکنیم.
- به نظر شما فصلالخطاب برای عملکرد سازمان اطلاعات سپاه، وزارت اطلاعات و دادگاه ویژه روحانیت چیست؟