بازگشت فطرس

تولد امام حسين (ع) باب رحمت عظيم ديگری، برای بندگان در احياء کلمه توحيد و سير دعوت به حاکميت الله در دوران تاريک ظلم بر زمين می‌باشد. فطرس فرشته‌ای بود که به خاطر سهل‌انگاری در امر پروردگارش به جزیره‌ای تبعيد شد و قرن‌ها در آن تبعيد بود و بال شکسته او مانع از پرواز او می‌شد و با تولد امام حسين (ع) و توسل به ايشان خداوند سبحان گناه او را بخشيد و پرواز کرد. تولد امام حسين (ع) برای دوستداران محمد و آل محمد (ع) از مهم‌ترين روزهایی است که به‌قصد شفاعت امام حسين (ع) با دلی سرشار از اميد به خانه‌های آل محمد (ع) رجوع می‌کنند.

فطرس فرشته‌ای نبود که به تقاضای بهشت به حسين (ع) توسل کند؛ بلکه درمان بالش، درمان معرفتی بود که در کوتاهی‌اش در سير حاکميت الله از دست داده بود و خواستار ياری پرچم حسين (ع) يکی از يمانيون بود، فطرس درب و کليد درب را به دست آورد.

و از رسول الله (ص) روايت شده است: «يمانی باب من ابواب الجنة لم يغلقه الله منذ فتحه.» «یمانی دربی از درب‌های بهشت است که خداوند از زمانی که آن را باز نموده است، نبسته است.»

ياران حسين (ع) به خاطر امری از خدای سبحان شهيد شدند و بال گشودند که فطرس نيز به خاطر آن بال کشيد و پرواز کرد. اين روز در مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت، روز التيام و احياء حرکت حسين (ع) می‌باشد و در دعای امام حسن عسکری (ع) برای چنين روزی آمده است:

«…وَ الشِّفَاءَ فِي تُرْبَتِهِ وَ الْفَوْزَ مَعَهُ فِي أَوْبَتِهِ وَ الْأَوْصِيَاءَ مِنْ عِتْرَتِهِ بَعْدَ قَائِمِهِمْ وَ غَيْبَتِهِ حَتَّى يُدْرِكُوا الْأَوْتَارَ وَ يَثْأَرُوا الثَّارَ وَ يُرْضُوا الْجَبَّارَ وَ يَكُونُوا خَيْرَ أَنْصَارٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِمْ…» «و شفاعت در تربت اوست و پيروزی عظيم نيز با اوست در بازگشتش و اوصياء بعد از قائم آن‌ها و غيبتش نيز از عترت و فرزندان او هستند تا خون خواهان و انتقام گيرندگان برای او باشند تا خداوند جبار راضی شود و آنان بهترين انصار (ع) او باشند…»

برای محققين بر حقانيت سيد احمد الحسن (ع)، يمانی موعود وصی و فرستاده امام مهدی (ع) و تنها دعوت‌کننده به‌ حق برای ظهور امام مهدی (ع)، تولد امام حسين (ع) درب فيض عظيمی می‌باشد که می‌توانند با توسل به ايشان و يادآوری سير زندگی و هدف ايشان، با اصلاح نيت خويش خواستار پاسخ قلبی خويش از جانب خداوند سبحان گردند؛ چرا که فطرس به ما آموخت شفاعت امام حسين (ع) همراه است با اذعان به تقصير و اظهار ندامت و خارج شدن از پرده‌های ظلمت منيت در مقابل خداوند سبحان و تعالی و غسل از حجاب‌ها برای پرواز و آمادگی برای حمل پرچم البيعة لله که در ايام ما سيد احمد الحسن (ع) يمانی موعود پرچم‌دارش می‌باشد.

استغفار فطرس به اشتباهش و توسل به امام حسين (ع) و بخشايش او مفاهيم مرتبطی با قيام يمانی موعود دارد و در اين امت نيز وجود دارد و اين گناه مشابه همان نقص و گناه حاملان پرچم‌های سياه در آخرالزمان است و آنان قائم (ع) را ياری می‌دهند که به بخشی از آن در کتاب احمد موعود پیوند دهنده‌ی رسالات آسمانى و كشتى نجات برگزيدگان تأليف دکتر علاء السالم اشاره می‌کنيم:

پس محمد(ص) حجر الاسود را برداشت، و این اشاره‌ای است به اينکه قائم و حامل گناهان و حامل پرچم‌های سياهی که به آن اشاره می‌دهد، از محمد(ص)خارج خواهد شد و همچنين محمد(ص) همان کسی است که او را در صلبش نگه داشته است؛ زيرا که او در فاطمه دخت محمد (ص) نگه داشته شده است و برای همين حامل گناهان و خطاهای حقيقی رسول الله محمد(ص) است.

و اما رنگ سياهی که با خواست خدا اين سنگ را پوشاند، پس آن اشاره به گناهان بندگانش است و آنان را به یاد گناهانشان می‌اندازد. تا شايد وقتی در خانه خدا هستند، توبه و استغفار کنند، و اين همان رنگ سياه پرچم‌های قائم آل محمد است. پس پرچم‌های سياه اشاره می‌کنند، به گناه شکست آن پيمان و عهدی که از بشريت در عالم ذر گرفته شده است. همچنين اشاره می‌کند به آن رنجی که حامل اين گناه تحمل می‌کند. و حامل پرچم‌های سياهی که به آن گناه اشاره می‌کندـ؛ آن بنده‌ای که کتاب آن پيمان بر عهده‌اش قرار گرفته شد و او قائم آل محمد(ع) است.

بنابراين روز سوم شعبان روز تولد ياوران و حاملان تابوت و هيکل حق، و برافراشتن پرچم حاکميت الله است. پس امروز تولد يک جسم نيست؛ چراکه اهل آسمان و فرشتگان بر تولد حسين (ع) گريستند و زمين پرتگاه و شروع جهنم است و اين برای خود حسين (ع) که از کودکی تا شهادت در اين عالم جسمانی لحظه‌ای آرامش نداشت، شادباشی نداشت. بلکه او حامل پرچم حاکميت الله و يمن و خير و برکت برای برافراشتن پرچم قائم (ع) و بخشايش گناه امت موعود است. با تولد حسين (ع)، فطرس نيز ميلادی دوباره يافت و هر تولد حسين (ع) ميلاد فطرسی ديگر است.