جایگاه معنوی و اجتماعی زن در بیان قائم آل محمد (ع)

از جمله دیدگاه‌های تحقیرآمیز نسبت به زن در فرهنگ جاهلی و ادیان تحریف شده، آن است که زن را از جهت توانایی‌های معنوی و روحانی ضعیف می‌دانند و معتقدند او نمی‌تواند به‌مراتب عالی معنوی و مقام قرب الهی دست یابد.

زن در یهودیت نقص ذاتی دارد و حق ندارد تورات بخواند یا در برخی آیین‌های عبادی شرکت کند. در مسیحیت نیز زن، شر و وسوسه‌گر و همان حوای مجسم است که آدم را فریب داد و هنوز وسیله‌ای در دست شیطان است!

در جهان اسلام نیز، علی‌رغم تأکیدات قرآن و پیامبر اکرم (ص) بر یکسانی ارزش انسانی مرد و زن و حتی معرفی برخی شخصیت‌های زن به‌عنوان الگوی مؤمنان در قرآن، شاهد جعل‌ها و تحریفات معنوی فراوانی علیه زنان هستیم.

به‌عنوان‌مثال، در روایتی منسوب به امام علی (ع) ذکر شده که زنان ناقص‌العقل و ناقص‌الایمان هستند. بر اساس چنین روایت‌هایی است که برخی از علمای اسلام نظریات تحقیرآمیزی نسبت به زنان ابراز کرده‌اند.

اما با آغاز دعوت الهی امام مهدی (ع) توسط وصی و فرستادۀ ایشان، سید احمدالحسن یمانی (ع) و آغاز دوبارۀ اسلام در عصر جدید، غبار تحریف و جهل، اندک‌اندک از چهرۀ تابناک اسلام زدوده می‌شود و تشنگان معارف اصیل اسلام هر روز بیشتر شیفتۀ این دین مبین می‌شوند. در خصوص مسئله زن نیز، روشنگری‌های سید احمد الحسن (ع) کام حق‌جویان، به‌ویژه زنان مظلوم عصر ما را شیرین کرده است.

 

سید یمانی (ع) ضمن رد هرگونه نقص ذاتی برای زن، روایت منسوب به امام علی (ع) را بی هیچ‌گونه توجیهی، مجعول دست مخالفان آل محمد (ع) معرفی می‌کنند.

ایشان تأکید می‌کنند:

«زن مؤمن مانند مرد مؤمن است. زن مؤمن نماز می‌گزارد، روزه می‌گیرد و دقیقاً مانند مرد مؤمن، به آنچه مورد رضای خداوند سبحان است عمل می‌کند، مگر در برخی تفاصیل و خصوصیات. زن مؤمن مکلف است نسبت به دین خود معرفت یابد و در حد وسعش، حق را به مردم بشناساند و ابلاغ نماید». (سید احمد الحسن، کتاب در محضر عبد صالح، ج۲)

بالاتر از این، ایشان می‌فرمایند:

«نبوت محدود به مردان نیست و آنچه به مردان اختصاص دارد، فقط ارسال از جانب خداست؛ و درهای ارتقا و پیشرفت بر روی هر انسانی باز است و تفاوتی بین شخصی با دیگری نیست؛ پس تفاوتی بین مرد و زن، عرب و غیر‌عرب، سفید و سیاه وجود ندارد.» (پاسخ‌های روشنگرانه، ج5، س‌493)

بنابراین، در اسلام حقیقی، زن موجود ارزشمندی است که مانند مردان می‌تواند به اوج کمالات انسانی نائل آید و در برابر اعتقادات و اعمال خویش دارای تکلیف است. در همین راستا، سید احمد الحسن (ع) توصیه می‌کنند که مردان مؤمن حداکثر توان خویش را برای یاری همسرانشان در جهت نیل به هدف خلقتشان به کار گیرند:

ایشان در کتاب متشابهات، جلد ۲، سؤال ۲۶ می‌فرمایند:
«اما در مورد همسرش، باید مهریه‌اش را تلاش به‌سوی خداوند سبحان و متعال قرار دهد و بخواهد که در اطاعت خداوند سبحان ومتعال و شناخت خداوند سبحان و متعال تا آنجا که می‌تواند او را به مقامات عالیه برساند.»

سید احمد الحسن (ع) برخلاف برخی متحجرین که حیات اجتماعی زن را به چهاردیواری منزلش محدود می‌دانند، می‌فرمایند:

«تکلیف زن در برابر جامعه تنها نشستن در خانه‌اش نیست …
قطعاً زن نقش بزرگی [در جامعه] دارد و یک مرد نمی‌تواند به‌جای یک زن ایفای نقش کند؛ زیرا زن خصوصیتی دارد که مرد ندارد، و تأثیر اجتماعی زن در برخی موقعیت‌ها بسیار بیشتر از تأثیر مرد است.»
(پیام فیس‌بوک، تاریخ 10/7/2016)

و نیز در جایی دیگر فرمودند:
«زن در بسیاری از جایگاه‌ها و کارها کمتر از مرد نیست و حتی در برخی از کارها، زن بسیار بهتر از مرد است. اسلام قیدی برای متولی‌شدن زن قرار نمی‌دهد؛ حتی در مناصبی که جامعه را رهبری می‌کند.» (پیام فیس‌بوک، تاریخ 2/11/2014)

ایشان حرکت‌های مجاهدانه حضرت فاطمه زهرا (س) و زینب (س) در دفاع از حق و حاکمیت الله را نمونه‌های عالی حضور اجتماعی شایسته و ضروری زنان می‌دانند.

سید احمد الحسن ( ع) در پاسخ به شخصی که از حضور زنان در تظاهرات ضد ظلم مردم عراق می‌پرسد، نوشتند:

«… وقتی عمۀ ما زینب دختر علی (ع) برای مطالبۀ حقوق و رسوا کردن حکومت امویِ ستمگر در حضور شاهدان خارج شد، من نمی‌توانم یک زن را از ایفای چنین نقشی منع کنم.»
(پیام فیس‌بوک، تاریخ 7/7/2016)