درد و دلی با انصار امام مهدی (ع)

خدا را شکر بر فضل و کرمش که حق را به ما شناسانده و در همه امور پیروزی را سهم ما ساخته است. و در هر جا که هستیم از ما در معرفی و رساندن حق به مردم استفاده نموده.

پیغام حق را همچون عطری خوشبو در همه جهان بیفشانیم. ما خود حاملان عطر خوش بلکه خود عطر خوش هستیم.آن هم بعد از اینکه آن عطر خوشبو را از احمد (ع) گرفتیم .

عطری که به مشام همه خواهد رسید چه گناهکار و چه نجات یافته، برای کسانی که گناهکار هستند و در هلاکت سیر می‌کنند. ما عطر هراس‌انگیز محکومیت و مرگ هستیم، اما برای کسانی که در مسیر نجات گام بر می‌دارند عطری که طراوت و حیاتی تازه بدو می‌بخشد خواهیم بود.

تحمل حق و وفای به عهد

تنها کسانی می‌توانند چنین حقی را مانند شما تحمل کنند و چنین خدمتی را انجام دهند که درستکار و وفادار به عهد خویش باشند؛ تا فرستاده‌ای از جانب امام مهدی (ع) و احمد (ع) برای مردم باشند. و با قدرت ایمان و زیر نظر خداوند متعال کلام حق را به مردم برسانند.

ما جزو کسانی نیستیم که با کلام خداوند تجارت کنیم و یا مانند مبلغان دروغین نیستیم که از خود تعریف کنیم و یا جهت معرفی خود معرف بیاوریم.

همه با دیدن تحول عمیقی که در انصار پیش می‌آید به عظمت حمل رسالت احمد (ع) پی خواهند برد که چه خدمتی برای خلق آورده، انصار حامل نامه حق هستند نامه‌ای که با قلم و جوهر نوشته نمی‌شود بلکه بوسیله روح حق، حیات دارد و اینکه بر لوح سنگ‌ها نوشته نمی‌شود بلکه بر دل‌های مومنان نوشته خواهد شد .

و اگر چنین جرأت و ادعایی در مورد خودمان می‌کنیم علت آن اعتماد کامل به احمد (ع) است که او ما را یاری خواهد کرد تا ادعایمان را ثابت گرداند.

اراده خداوند در پیروزی حق

قابلیت‌ها و موفقیت‌ها از آن خداست همان‌گونه که خداوند با پیراهنی برای حق یوسف شهادت داد از ما جهت شهادت بر حقانیت احمد (ع) استفاده خواهد نمود‌.

خداست که ما را توان داده تا به مردم اعلام نماییم که خداوند جهت نجات بشریت عهد و پیمان جدیدی فراهم ساخته و محتوای آن این نیست که با معصیت خواهید مرد – مردن جسدی – بلکه پیام این است که با توبه به درگاه خداوند و قبول روح حق و دعوت حق حیاتی تازه به انسان داده خواهد شد. تولدی دیگر، زندگی حقیقی.

آیا نباید از چنین کریمی انتظار کرم بیشتری داشته باشیم؛ آن کریم بخشنده خداوند است که بدون حساب به عملی کم پاداش بسیار عطا می‌کند. برادران هر گاه کسی از گناهان خود توبه کند و به سوی خدا باز گردد پرده از چشمانش بر داشته می‌شود و حق را خواهد دید و آزاده خواهد شد .

بلی… آنها اقلیتی هستند که غیب و حقیقت را نصرت داده و آثار آن را در آفاق و انفس مشاهد کردند. و گویا آنان را می‌شنوم که با هم و یک صدا می‌گویند: (ای کاش قوم من می دانستند)

امام متقین و امير المؤمنین (ع) می‌فرماید: (… بنده‌هایی که خداوند در افکارشان با آنها مناجات و در ذات عقل‌هایشان با آنان سخن گفت و همچون نور صبحدم در چشم‌ها و گوش‌ها و قلب‌هایشان روشنی گرفتند… چراغ‌های روشن آن ظلمات و هدایتگران در شبهات بودند؛ همانا کسانی بودند که ذکر را به جای دنیا برگزیدند و هیچ تجارت یا داد و ستدی آنها را غافل نمی‌کرد و روزهای زندگی را با آن سر می‌کنند و با انزجار از محارم خداوند در گوش غافلین فریاد می‌زنند به برابری امر کرده و خود نیز تابع آن هستند و نهی از منکر می‌کنند و خود از آن ممانعت می‌کنند و گویی ترک دنیا به قصد آخرت کرده و در آن هستند و ماورای آنرا مشاهده کردند و انگار از غیب اهل برزخ در طول اقامت در آن مطلع شده‌اند و اتفاقات قیامت برای آنها محقق شده و حجاب آن را برای اهل دنیا کنار می‌زنند حتی انگار چیزی را می‌بینند که دیگران نمی‌بینند و چیزی را می‌شنوند که دیگران نمی‌شنوند…). نهج‌البلاغه

(و به او گفته شد وارد بهشت شو گفت ای کاش قوم من می‌دانستند که پروردگارم مرا آمرزیده و از گرامی داشتگان قرار داده است) (یس 27)

استقامت و روشنگری در دعوت الهی

پس بعد از دیدن حق هرگز از خدمت به آن دست بر نخواهیم کشید زیرا که خداوند با لطف و کرمش ما را به چنین خدمتی گماشته تا دعوتش را به مردم برسانیم .

و ما سعی نداریم با حیله و نیرنگ مردم را به سوی یمانی آل محمد (ع) بکشانیم؛ نمی‌خواهیم کسی را فریب دهیم، هیچ‌گاه سعی نخواهیم کرد کسی را وادار نماییم که به تعالیمی خلاف سنت خداوند ایمان آورد؛ هرگز به چنین روش‌های شرم‌آور متوسل نمی‌شویم؛ بلکه به حق قسم که جز حق نمی‌گوییم و نخواهیم گفت؛ و این تاثیر نیکویی بر مردم دارد .

و اگر پیام حق، مبهم و درک آن دشوار! همانا فقط برای کسانی اینگونه است که مسیر هلاکت را انتخاب کرده‌اند؛ شیطان چشمان‌شان را از دیدن حق بسته و بر گوش آنها سنگین شده تا نور را نبینند؛ نور خلیفه خداوند و تجلی او در زمین که از نور آفتاب روشن‌تر است.

تبیین و معرفی صاحب حق

پیغام حق، تعریف از خود نیست بلکه تعریف از صاحب حق است؛ و تنها چیزی که از خود می‌گوییم این است که ما خادم انصار کسی هستیم که با فداکاریش به صلیب کشیده شد. او آمده تا ما را از ظلمت به نور کشاند نور حق را در دل‌هایمان جلا داد تا آن را به گوش اهلش برسانیم. و در این راه فراموش نکنید هرکس کم بکارد کم درو خواهد کرد و هرکس زیاد کاشت زیاد برداشت خواهد کرد پس اگر کم بدهی در آخرت کم دریافت خواهی نمود .

کسی را مجبور نکنید بیش از آنچه قلباً می‌خواهد بدهد؛ بلکه به همان اندازه که مایل است تشویق نمایید زیرا خداوند چیزی را قبول دارد که از رضای قلب و با اخلاص داده شود و به دیگران کمک کند .

او قادر است بیش از نیاز به شما عطا کند تا نه فقط نیازتان بلکه نیاز دیگران را بر آورده سازید. همانگونه که فرموده – مردان خدا با گشاده‌رویی دست نیازمندان را می‌گیرند و این نیکو کاری مایه مباهاتشان خواهد بود – خداوندی که برای کشاورز بذر مهیا می‌کند تا بکارد و چندین برابر آن درو کند و بخورد به شما علم فراوان خواهد داد تا در دل دیگران بکارید و با بذل علم که زکات آن است علم‌تان فزونی خواهد یافت – بله خداوند به فراونی عطا می‌کند تا مانند او سخاوتمند شویم و به دیگران بی‌حساب دهیم بی‌حساب رحیم باشیم بی‌حساب ببخشیم و بی‌حساب صله‌رحم داشته باشیم .

از این رو به عنوان یک یار، یک برادر و یک انصاری مقصر از شما خواهشی دارم:

از محبت و رحمت نهایت استفاده را بنماییم زیرا خداوند درب رحمتش را اکنون برای همه باز کرده؛ الان همان زمانی است که درب رحمت باز است و خداوند با انصار است پس با انصار او همدرد باشیم و همرنگ؛ تا گناهان‌مان را ببخشاید. پس کوشش کنیم به گونه‌ای زندگی و رفتار کنیم که باعث رنجش کسی نگردیم یا مانع کسانی نشویم که بخواهند به دعوت حق ایمان آورند

مبادا در خدمت‌مان ایرادی بیابند و دعوت را مقصر بدانند

مبادا در خدمت‌مان ایرادی بیابند و دعوت را مقصر بدانند؛ سعی ما بر این‌ست که در هر کاری ثابت کنیم که خدمت‌گذاران واقعی انصار امام مهدی (ع) و یمانی موعود (ع) هستیم .

اینکه هر نوع رنج و سختی و زحمت را تحمل کرده‌ایم، از کلام بد مردم نسبت به دعوت حق شلاق خورده‌ایم، به زندان افتاده‌ایم، با تهاجم مردم خشمگین مواجه شده‌ایم؛ بیش از حد توان کار کرده‌ایم، بی‌خوابی و گرسنگی کشیده‌ایم؛ ولی با زندگی پاک و بینشی اسلامی- عترت و قرآن – صبر و تحمل خود را به همه ثابت کردیم که ادعایمان بر یمانی بودن احمد (ع) حق می‌باشد.

با همدیگر مهربان و با محبتی بر گرفته از خداوند منّان رفتار کنیم و بر دشمنان سخت و استوار باشیم. همواره حق را بگوییم و خداوند در هر امری ما را یاری خواهد نمود. با سلاح علم که مخصوص مردان خداست حق را برای اهل حق روشن نماییم، و چه به ما احترام بگذارند و چه بی‌احترامی کنند، چه از ما تعریف شود و چه انتقاد، همواره نسبت به حق یمانی آل محمد (ع) وفادار خواهیم ماند، مردم ما را دروغگو می‌پندارند ولی جز حقیقت سخنی نداریم .

همچون افرادی بی‌ارزش و گمنام بنظر می‌رسیم اما بسیاری ما را می‌شناسند همواره خطر مرگ ما را تهدید می‌کند اما هنوز زنده‌ایم و انصار حق را خدمت می‌کنیم مجروح شده‌ایم اما از پا نیفتاده‌ایم دل‌شکسته‌ایم اما در عین حال از شادی خداوند لبریزیم. فقیریم ولی بسیاری را با گنج‌های معنوی روحانی ثروتمند می‌سازیم صاحب چیزی نیستیم اما همه‌چیز داریم …

سکوت و صبر، طلاست!

سکوت و صبر گرچه تلخ باشد، ولی به خاطر وجودِ سید(ع)، شیرین‌تر از عسل خواهد بود؛ و این منت گذاشتن بر سید(ع) نیست، بلکه این مسئله، امرِ ناچیزی از حقی است که سید(ع) بر گردنمان دارد؛ حق و حقوقی که سر تا پای وجودمان را در آن غرق کرده است.

لذا بیان کردن شکایت و اعتراض در خصوص یک موضوع از دعوت مبارک برای مردم را شکایت به سوی مردم بردن احساس می‌کنم و این از خوی جوانمردی نیست؛ پس باید هیچ حرفی جز خیر و پیشرفت دعوت نداشته باشیم؛ چون او (احمدالحسن) فضل و منت و دِین خیلی بزرگی بر گردن ما دارد.

از این امر نباید اظهارخستگی بکنیم، چون ما نباید خود را اجیر شده به حساب بیاوریم، بلکه باید حاملان و رسولان، برای برادرمان و یا پدرمان و یا اماممان و یا هر عنوانی که به کار ببریم، داشته باشیم. به خدا قسم که نه پدر و نه برادری همچون سید(ع) وجود ندارد؛ لذا نباید تمام مشکلات و کارهای دعوت را بر دوش او بگذاریم

در بعضی اوقات پیامی را در مواقعی که آنلاین نیستند می‌نویسم و با خودم میگویم که نمی‌خواهم مزاحم او شوم، پس در مواقع آفلاین برایشان پیام می‌نویسم تا هر وقت که آنلاین شدند آن پیام را بخوانند، حال اگر خواست جواب دهد و اگر نخواست جواب دهد نیز سکوت کند، لکن می‌بینم که هنوز نوشتن پیام را به اتمام نرساندم که سید(ع) شروع به نوشتن پاسخ می‌نماید. به ایشان میگویم یک سوالی دارم، می‌نویسم و شما هر وقت فرصت داشتید جواب دهید ولی ایشان(ع) می‌فرماید: نه بفرما سوال کن تا جواب سوالت را بدهم. کجا چنین کسی را پیدا کنیم که همه زندگی خویش را برای پیروزی و نجات ما صرف کرده باشد؟ و اگر بخواهیم از کارهای دعوت کناره‌گیری نماییم، آیا چیزی از او کم می‌شود؟

مطمئناً هیچ چیزی از قدر و شأن و منزلت او کاسته نخواهد شد؛ او امام است، چه قيام کند، چه بنشیند، چه سخن بگوید، چه سکوت کند؛ ولیکن به خدا قسم تا به حال چنین انسانی که برای پیروزی و نجات انسان‌ها این‌قدر حریص باشد، همانند سید(ع) ندیده‌ام. بعضی از موارد که رحمت و برکت و فیض الهی بر تک تک انصار نمایان است، به واسطه سید(ع) سر تا پای وجودمان را غرق نموده است؛ اصلاً فکر نکنید که ما خوب هستیم، بلکه احساسی که باید نسبت به این امور داشته باشیم این است که خود را مدیون به این شخص بدانیم، دِینی که به سنگینی آسمان‌ها و زمین است.

توجه کنید: ما باید یقین کامل داشته باشیم که حال ما با امام خویش، همانند کودک شیرخواره‌ای است که از شیر خوردن از مادرش منع شده؛ با شیفتگی تمام به سمت او در حرکت باشیم؛ باید به فکر فرو رویم و در خصوص این فضل و برکت و رحمت الهی که به واسطه سید(ع) بر ما نازل شده است، تدبر کنیم؛ و سایر مردم در حسرت حتی یک رایحه و بوی خوش و یا حرف و اسمی از او و ظهور ايشان(ع) مانده‌اند در حالیکه ما انصار امام زمان(ع) می بینیم که فضل و رحمت خداوند به این گستردگی بر ما نازل شده است، پس چگونه صبر نکنیم و سکوت ننماییم؟

البته منظورم این نیست که در مقابل خرابکاری در دعوت مبارک یمانی، بی‌مبالاتی و سکوت اختیار کنیم، بلکه سکوت در مواردی که ببینید یک شخصی به شما زور گوید، یا شما را ناراحت و یا آزرده کند، پس حداقل‌ترین کار را انجام دهید و آن صبر و سکوت است؛ چون انصار نزد سید(ع) محترم و بزرگوار و محبوب هستند؛

سید(ع) در حق همه انصار خوبی کرده است و حتی در خواب صادقه نیز وقتی‌که یکی از فرستادگان و پیامبران به سراغ انصار می‌آیند و به کار خدا بشارت می‌دهند، خود نشان از کرم الهی بر ماست، نشانه حب خداوند واولیای او به احمدالحسن(ع)، فرشتگان رحمت بر ما نازل می‌شوند؛ و به همین خاطر کمترین چیزی که از شما می‌خواهد، تبلیغ دین الهی و دعوت مبارک یمانی که همان سیره و عمل پیامبران است.