راز سنگِ زاویه [حجرالأسود]

سنگِ زاویه

شاید هر مسیحی یا یهودی هنگامی که نام «حج» را می‌شنود، اولین چیزی که به ذهنش خطور می‌کند، انبوه مسلمانان با لباس‌های سفید و از مهم‌تر طواف آنان به دور «کعبه» باشد؛ اما مهم‌ترین بخش «کعبه» یا «خانۀ خدا»، آن «سنگی» است که در «زاویه» قرار گرفته است.

اما آیا یک مسیحی یا یک یهودی ایمان‌دار به کتاب مقدس می‌داند که ذکر این سنگ در کتاب مقدسش بارها بیان شده است؟! ابتدا به انجیل رجوع می‌کنیم که یک مسیحی به آن معتقد است:
42) آنگاه عیسی به آن‌ها فرمود: مگر در کتاب نخوانده‌اید آن سنگی که معماران ردّش نمودند، رأس زاویه شد سنگ اصلی بنا شد). این کار پروردگار است و به نظر ما عجیب است. 43 بنابراین به شما می‌گویم که ملکوت خدا از شما گرفته و به امتی داده خواهد شد که ثمرات و میوه‌هایی شایسته به بار آورد. 44 اگر کسی بر روی این سنگ بیفتد کوفته و خرد خواهد شد و هرگاه آن سنگ بر روی کسی بیفتد او را می‌کوبد و نرم می‌کند). (متی، اصحاح 21)

احمدالحسن بر طبق این آیات آشکار نمود که سنگ، در امتی دیگر است. در کلام عیسی نیز روشن است که ملکوت از امت بنی‌اسرائیل و کسانی که به عیسی گرویدند، ستانده می‌شود و به امتی دیگر که به دستاوردهای ملکوت عمل می‌کنند، داده می‌شود و عیسی سنگ را علت دادن ملکوت به امت دیگری غیر از امتی که مدعی پیروی از موسی و عیسی هستند برمی‌شمارد؛ همچنین به این آیات (ترجمۀ قدیم) که موردقبول یهودیان و مسیحیان است، توجه کنید:
۱۹) دروازه‌های عدالت را برای من بگشایید! به آن‌ها داخل شده، یاه را حمد خواهم گفت. ۲۰ دروازۀ خداوند این است. عادلان بدان داخل خواهند شد. ۲۱ تو را حمد می‌گویم؛ زیرا که مرا اجابت فرموده و نجات من شده‌ای. ۲۲ سنگی را که معماران رد کردند، همان سر زاویه شده است. ۲۳ این از جانب خداوند شده و در نظر ما عجیب است. ۲۴ این است روزی که خداوند ظاهر کرده است. در آن وجد و شادی خواهیم نمود. ۲۵ آه، ای خداوند، نجات ببخش! آه ای خداوند، سعادت عطا فرما! ۲۶ متبارک باد او که به نام خداوند می‌آید. شما را از خانۀ خداوند برکت می‌دهیم). (مزمور ۱۱۸)

این «سنگِ» خاص که مرتبط با «خانۀ خدا» است و در «زاویه» قرار گرفته است، در امت دیگری از فرزندان ابراهیم وجود دارد و در آن «خانۀ خدا» که ابراهیم و پسرش اسماعیل بنا نهادند؛ و آن همان «حجر‌الأسود» است که در «زاویۀ» «کعبه» که «رکن عراقی» نام دارد، قرار گرفته است؛ تمامی این امور به نجات‌دهنده‌ای که از عراق می‌آید، اشاره می‌کند؛ برای تأکید بیشتر بر اینکه این سنگ یا منجی، در آخرالزمان و از عراق ظهور می‌کند، می‌توان به رؤیای پادشاه عراق (بابل) رجوع کرد. (ر.ک.دانیال 2: 31 تا 45)

بنابراین سنگ نه به عیسی اشاره دارد و نه به داوود؛ احمدالحسن فرمود: «آیا داوود یا عیسی علیهماالسلام به‌عنوان سنگِ زاویه در خانۀ پروردگار شناخته شده‌اند؟ یا آیا در جای دیگر به‌عنوان سنگِ زاویه در خانۀ پروردگار ذکر شده‌اند؟ یا آیا در گوشۀ خانۀ خدا یا در هیکل، سنگی قرار داده شده است که نزد یهود و نصارا بر داوود یا عیسی علیهماالسلام دلالت ‌کند؟ حقیقت آن است که چنین چیزی وجود ندارد.» (پاسخ‌های روشنگرانه، جلد ۴، پرسش ۳۲۷)
بنابراین او کیست که از امتی دیگر است و از عراق می‌آید؟

او بدون هیچ شکی همان نجات‌دهنده‌ای است که از بصرۀ عراق می‌آید:

۱) این کیست که از ادوم با لباس سرخ از بصره (בצרה: ב = ب، צ = ص، ר = ر، ה = ه) می‌آید؟ یعنی اینکه به لباس جلیل خود ملبّس است و در کثرت قوّت خویش می‌خرامد؟ من که به عدالت تکلم می‌کنم و برای نجات، زور‌آور هستم. ۲ چرا لباس تو سرخ است و جامۀ تو مثل کسی که چرخشت را پایمال کند؟ ۳ من چرخشت را تنها پایمال نمودم و احدی از قوم‌ها با من نبود و ایشان را به غضب خود پایمال کردم و به حدت خشم خویش لگدکوب نمودم و خون ایشان به لباس من پاشیده شده، تمامی جامۀ خود را آلوده ساختم.

۴ زیرا که روز انتقام در دل من بود و سال فدیه‌شدگانم رسیده بود. ۵ و نگریستم و اعانت‌کننده‌ای نبود و تعجب نمودم؛ زیرا دستگیری نبود. لهذا بازوی من مرا نجات داد و حدّت خشم من مرا دستگیری نمود. ۶ و قوم‌ها را به غضب خود پایمال نموده، ایشان را از حدّت خشم خویش مست ساختم؛ و خون ایشان را بر زمین ریختم). (اشعیا، اصحاح ۶۳)

و این شخص عادل و نجات‌دهنده که لباس خونین بر تن دارد، همان «سوار بر اسب سفید» در مکاشفه یوحناست که در وصفش می‌خوانیم:

۱۱) و دیدم آسمان را گشوده و ناگاه اسبی سفید که سوارش امین و صادق خوانده می‌شود و به عدل، داوری و جنگ می‌نماید. […] ۱۳ و جامه‌ای خون‌آلود در بردارد و نام او را «کلمۀ خدا» می‌خوانند. […] ۱۵ و از دهانش شمشیری تیز بیرون می‌آید تا با آن، امت‌ها را بزند؛ و آن‌ها را به عصای آهنین حکمرانی خواهد نمود؛ و او چرخُشت خمر غضب و خشم خدای قادر مطلق را زیر پای خود می‌افشرد.) (مکاشفه، اصحاح ۱۹)

و او همان «اسرائیل» است:

۳) و مرا گفت: ای اسرائیل، تو بندۀ من هستی که از تو خویشتن را تمجید نموده‌ام! ۴ اما من گفتم که عبث زحمت کشیدم و قوت خود را بی‌فایده و باطل صرف کردم؛ لیکن حق من با خداوند و اجرت من با خدای من است. ۵ و الآن خداوند که مرا از رحم برای بندگی خویش سرشت تا یعقوب را نزد او بازآورم و تا اسرائیل نزد وی جمع شوند، می‌گوید: «و در نظر خداوند محترم هستم و خدای من قوّت من است.»؛

۶ پس می‌گوید: این چیز قلیلی است که بنده من بشوی تا اسباط یعقوب را برپا کنی و ناجیان اسرائیل را بازآوری. بلکه تو را نور امت‌ها خواهم گردانید و تا اقصای زمین، نجات من خواهی بود. ۷ خداوند که ولی و قدوس اسرائیل است، به او که نزد مردم محقّر و نزد امّت‌ها مکروه و بندۀ حاکمان است چنین می‌گوید: پادشاهان دیده برپا خواهند شد و سروران سجده خواهند نمود، به سبب خداوند که امین است و قدوس اسرائیل که تو را برگزیده است. ۸ خداوند چنین می‌گوید: در زمان رضامندی تو را اجابت نمودم و در روز نجات تو را اعانت کردم؛ و تو را حفظ نموده، عهد قوم خواهم ساخت تا زمین را معمور سازی و نصیب‌های خراب‌شده را (به ایشان) تقسیم نمایی). (اشعیا، اصحاح 49)

با تدبر در آیات متوجه می‌شویم که آن‌ها با یکدیگر مرتبط‌اند و به منجی اشاره دارند.

اما او کیست؟!

می‌گوییم « سنگِ زاویه » رمزی برای احمدالحسن، آن منجی وعده‌داده‌شده در آخرالزمان است. کسی که در سال 1999 میلادی، دعوت الهی خود را آغاز کرد و با دلایل بسیار زیاد آمده است. شخصی که از «امتی دیگر» است؛ متولد «بصره» در کشور «عراق» است؛ به «صادق‌الامین» معروف بود و کنیه‌اش «اسرائیل» است. او همان مظلوم و طردشده و آواره‌ای است که حقش غصب شده است.

پس ای مسیحیان و یهودیان، هر زمان که عبارت حج را می‌شنوید بدانید که «حجر» منتظر یاری شماست و شما برای نجات خودتان از آتش جهنم به او نیاز دارید. آیا می‌خواهید او را تنها بگذارید؛ همچون مردمان بسیاری که در هر دوره‌ای فرستادگان الهی را به ریشخند گرفتند و آنان را طرد کردند؟!

برای مطالعۀ بیشتر به کتاب «سیزدهمین حواری» و «وصی و رسول امام مهدی علیه‌السلام در تورات و انجیل و قرآن» و «نامۀ هدایت» مراجعه کنید.

با ما همراه باشید در کمپین #حج_با_امام_زمان