ظرف نزول قرآن کیست؟

فاطمه زهرا (س) عظیم است و کسی او را نمی‌شناسد و نمی‌تواند گوشه‌ای از کمالات و مقامات نورانی‌اش را بیان نماید، مگر اینکه خودش عظیم باشد…

آری، یک زن با تمام عواطفش می‌تواند چنان رشد و تعالی یابد که «مصداق الرحیمِ» خداوند شود…
آری… فاطمه (س) اسم اعظم خدا شد…
و فاطمه (س) مادر حجج الهی شد…
آری، ای بانو! مسیر ارتقایت به ملکوت خدا را خودت هموار کن…

سید احمد الحسن (ع) می‌فرماید:

«حضرت فاطمه (س)، باطن و درون دروازۀ شهر است و بیرون آن، حضرت علی (ع) و شهر، حضرت محمد (ص) می‌باشد؛ در مقابلِ اسم‌های سه‌گانۀ: الرحیم، الرحمن و الله. آن‌ها که سلام و صلوات خداوند بر آن‌ها باد، ارکان سه‌گانۀ هدایت و تجلی ارکان سه‌گانۀ اسم اعظم‌اند: الله، الرحمن و الرحیم.
و علم، جملگی در شهر است؛ پس هرگاه فرود آمدن آن خواسته شود، باید از باب و دروازه صورت گیرد و در ابتدا از باطن دروازه و سپس از ظاهر آن به سمت خلق نازل شود. باطن دروازه، حضرت فاطمه است که صلوات خدا بر او باد؛ پس نازل شدن در اوست و آن حضرت، ظرف علم باطن است؛ و علم و آنچه در شهر است (پیامبر خدا (ص) یا قرآن) در او نازل شده است…
قرآن در شب قدر نازل می‌شود و قرآن در فاطمه (س) نازل می‌شود؛ و شب قدر همان فاطمه (س) است و همان‌طور که معصومین (ع) فرموده‌اند «ما حجت‌های خداییم و فاطمه حجت خدا بر ماست»؛ و همان‌گونه که پیامبر (ص) فرمود: «فاطمه، مادرِ پدرش است» و مادر، ظرف است و فاطمه (باطن دروازه) همان ظرفی است که قرآن در آن نازل می‌شود و قرآن، محمد (ص) می‌باشد.
و این معنای دوم باطن برای این حدیث است. پیامبر خدا (ص) در حدیث قدسی از قول خداوند می‌فرماید: (لولاک لما خلقت الافلاک و لو لا علی لما خلقتک و لو لا فاطمه لما خلقتکما) (اگر تو نبودی افلاک را خلق نمی‌کردم و اگر علی نبود، تو را خلق نمی‌کردم؛ و اگر فاطمه نبود، شما دو تن را خلق نمی‌کردم).
و فاطمه (س) همان ظرف نزول قرآن است و آن حضرت، باطن دروازۀ شهری است که از آن بر خلق افاضه می‌شود؛ بنابراین وجود آن حضرت ضروری است و با نبودن ایشان نظام آفرینش استوار نمی‌گردد؛ چراکه او یکی از ارکان سه‌گانه است؛ پس او ظرف نزول قرآن می‌باشد».
(متشابهات، ج ۴، س ۱۳۷)