کارزار عبادت «هبل» یا «الله» بین سفیانی و یمانی

عالَم دنیا، عالَم امتحان و آزمایش است، پس مردم در نهایت به دو گروه تقسیم می‌شوند:

ـ خط سجده‌کنندگان برای خداوند سبحان.
ـ خط اعتراض‌کنندگان به او سبحان.

منظور بنده از سجود، اطاعت از خدا و تسلیم‌شدن به امر و خواست او سبحان است.

و با کمال اطمینان، هیچ گروه سومی برای مردم در این تقسیم‌بندی یافت نمی‌شود.

نکتۀ دیگری که در اینجا خودنمایی می‌کند این است که هرکس سجده برای خدا، اطاعت از او و تسلیم‌شدن در برابر اوامر خداوند را نپذیرد، قطعاً شعارش «زنده‌باد هبل» خواهد بود و هرکس سجده برای خدا و اطاعت از او را اختیار کند به‌طور قطع، شعارش این است که «خداوند برتر و والاتر است».

منظور من از این «هبل» که معترضان بلندای مقامش را فریاد می‌زنند همان بتی نیست که استاد سفیانی‌های نخستین بر فراز کعبه عَلَم کرد؛ بلکه منظور من از هبل، هرگونه خواهش نفسانی است که شخص معترض بر پروردگار خود می‌خواهد آن را به تصویر بکشد و اظهار کند تا خواسته‌ای را که «منِ» پلیدش اختیار کرده است محقق سازد.

همان خواسته‌ای که در برابر اختیار پروردگار سبحانش برگزیده است.

به این ترتیب، این «من» که مخلوق، آن را آشکار می‌کند ـ‌تا با آن اعتراضش را اعلان کند‌ـ در واقع همان «هبل» بزرگی است که به‌جای خدا عبادتش می‌کند.

حتی «بتِ هبل» (بزرگ‌ترین بت عصر جاهلیت) چیزی نبود مگر تجسّد مادی همان منیتی که هر اعتراض‌کنندۀ بر جانشینان الهی در طول تاریخ بشر از خود بروز می‌داده است.

این «من» همان پرچمی است که ابوسفیان (لعنه‌الله) رو‌در‌روی محمد(ص) برافراشت.

اطاعت از آن حضرت(ص) تمثیل سجدۀ حقیقی برای خداوند سبحان است و انتخاب ابوسفیان، سرکشی و گردن‌نهادن بود.

لذا این پلید چنین خواسته بود که این سرکشی و نپذیرفتنش را با عبادت بتی به نام «هبل» مجسم کند و از آنجا که این بت همان خواست «منِ» وجود خبیث او بود، بعد از کشتار مسلمانان در جنگ احد فریاد برمی‌آورد: «زنده‌باد هبل!»

این دقیقاً همان موضع‌گیری فرزندش معاویه (لعنه‌الله) در برابر علی(ع) و همان موضع‌گیری نوۀ پلیدش یزید (لعنه‌الله) در رویارویی با امام حسین(ع) بود.

کارزاری که پیامبر اکرم(ص) در سپیده‌دمان اسلام آغاز فرمود بعد از آن به پایان نمی‌رسد .

به‌راستی که امروز نیز فرزندش ـ‌یمانی‌ـ احمدالحسن(ع) در پیکار با سفیانی و سفیانی‌ها، ‌همان وارثان هبل، در پرده‌ای از پرده‌های این کارزار عظیم وارد شده است.

ای مسلمان… کارزار عبادت «هبل» یا عبادت «خدا» امروز دوباره در برابرت پا به عرصه گذاشته است.

پس خود انتخاب کن که در لوای کدام پرچم باشی!

پرچم سفیانی، وارث فساد، فسق و فجور، باطل، کشتار، مُثله‌کردن، جسم‌انگاری برای خدا و پرچم «زنده‌باد هبل!» یا پرچم یمانی، وارث پاکی، رحمت، حق و حقیقت، هدایت، تنزیه و تسبیح و پرچم «بیعت از آنِ خداوند والا و بلندمرتبه است».

و بدان هنگامی که به پیشگاه خداوند سبحان عرضه می‌شوی، خداوند از این انتخاب تو سؤال خواهد کرد.

 

مطالب بیشتر را در این باره بخوانید…