﴿بگو من بدعتی از فرستادگانْ نيـــستـــــم﴾ به امید خدا در این قسمت به ادامۀ نقد نوشته‌های دمشقی دربارۀ محمد (ص) خواهیم پرداخت؛ اما نخست باید این را بگویم که آنچه از او در این قسمت ارائه می‌شود، اشاراتی است که او به قرآن دارد؛ دمشقی بعد از آن می‌گوید: «… خیلی چیزهای غیرعادی و کاملاً مضحک دیگری در کتابش وجود دارد که او با افتخار می‌گوید از طرف خدا به او نازل شده است.»

بسیاری از امت‌های پیشین منتظر انبیای خود بودند و چه بسیار کسانی بودند که به درگاه خداوند تضرع و استغاثه می‌کردند تا وقت ظهور او فرا رسد؛ ولی هنگامی‌ که مبعوث می‌شد و بر خلاف انتظار و عقیدۀ آن‌ها می‌آمد، قوم او شروع به اشکال‌تراشی و دشمنی کرده و به هر حربه‌ای علیه او اقدام می‌کردند.

نظرات دربارۀ قمه‌زنی در بین فقها، بسیار متفاوت است و کار به جایی رسیده است که برخی قائل به وجوب آن شدند و برخی در جهت مقابل، قائل به حرمت و بدعت‌بودن آن شدند. قطعاً درباره این مسئله، یک نظر حق وجود دارد و نمی‌توان قائل شد که این مسئله در عین حال، هم واجب باشد و هم بدعت و حرام! با یکدیگر به اقوال فقها می‌پردازیم تا ببینیم در‌این‌باره چگونه سخن رانده‌اند.

امام باقر ع فرمود: «هر چیزی برای شما ایجاد اشکال یا شبهه کند عهد و پرچم و سلاح [علم] پیامبر خدا ص جای هیچ‌گونه شبهه و اشکالی برایتان باقی نمی‌گذارد… بر حذر باشید از کسانی که خود را به دروغ به آل‌محمد نسبت می‌دهند که همانا برای آل محمد و علی ع پرچمی (یک پرچم) است و برای دیگران پرچم‌ها؛ پس در جای خودت ثابت باش و از هیچ‌کسی ابداً تبعیت نکن تا مردی از فرزندان حسین ع را ببینی که با او "عهد رسول خدا ص" و پرچم او و سلاح او باشد.»