آیا دعوت مبارک یمانی مخالف قوانین جمهوری اسلامی ایران است؟

دعوت یمانی آل محمد(ع) از سال۱۳۷۸ در نجف اشرف علی بن ابی‌طالب(ع) و از حوزه علمیه آغاز شد و بعد از سه سال علنی شده و سید احمدالحسن در سال ۱۳۸۱ ، دعوت خویش را علنی کردند و همه ادیان و مذاهب و عقاید را مخاطب قرار دادند و با ادله‌ای منطقی عقلی و نقلی(از قرآن و روایات و تورات و انجیل) همه را به شناخت و یاری منجی بشریت دعوت نمودند.

همچنین بخوانید: ۱۰ آموزه‌ و استراتژی مهم دعوت یمانی

این دعوت مبتنی بر حکمت و موعظه حسنه و جدال احسن است و ایشان با احترام و اخلاق شروع به اصلاح عقیدتی نمودند. هدف از این دعوت، زمینه‌سازی برای ظهور امام زمان (ع) و بیان صحیح جریان امام مهدی(ع) و همچنین بیان عقیده صحیح نسبت به دین حنیف محمدی و زمینه‌سازی فکری عقیدتیِ مردم، نسبت به پذیرش دعوت قائم آل محمد(ع) است.

آموزه‌ها و اساس این دعوت در بیانیه رسمی مکتب و دفتر رسمی سید احمدالحسن(ع) ، ذکر شده است. عقیده‌ای که در این دعوت مطرح می‌شود مبتنی بر قرآن و سنت ثابت محمد و آل محمد(ع) است و درصدد زدودن بدعت‌ها قدم برمی‌دارد.

دعوت یمانی همچنین مبتنی بر صدق و دوستی و دعوت به اتحاد و دوری از اختلاف و اجتماع به زیر پرچم امام مهدی(ع) می‌باشد.

در نتیجه دعوت یمانی:

• عقیدتی است و بر گفتگوی علمی پایدار است. (و نه امنیتی)
• هدف آن، زمینه‌سازی ظهور و اصلاح عقاید است. (و نه برای برهم زدن امنیت کشور و یا براندازی حکومت)
• مبتنی بر احترام و اخلاق است.(و نه اهانت کننده به بزرگان مذاهب و شخصیت‌ها)
• دعوت به سنت‌های ثابت دینی می‌کند(و نه بدعت‌ها)
• موجب امنیت فکری است (و نه به‌قصد تشویش اذهان عمومی)
• و در نهایت ناشر صدق و راستی در جهان است(و نه با هدف نشر اکاذیب)

با ما همراه باشید تا اثبات کنیم این دعوت، گذشته از اینکه مستند به ثقلین است، حتی هیچ مخالفتی با قوانین‌ جمهوری اسلامی هم ندارد و اتهامات وارده به مؤمنین و دستگیری آنها ، صِرف ادعاهایی است که هیچ استنادی ندارد.

آزادی عقیده و حق انتخاب

یکی از اصول ثابت قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مسئله آزادی عقیده و احترام به حق انتخاب است. در فصل سوم از این قوانین، به حقوق ملت پرداخته و در اصل۲۳ قانون اساسی عبارت زیر یافت می‌شود:

( تفتیش عقاید ممنوع است و هیچ کس را نمی‌توان به صرف داشتن عقیده‌ای مورد تعرض و مواخذه قرار داد )

در نتیجه هر ایرانی در انتخاب عقیده آزاد است.

عقیده دعوت یمانی برای شیعیان اهل بیت (ع)

عقیده دعوت یمانی برای شیعیان اهل بیت (ع) در مفهوم مبتنی بر دو موضوع اساسی است:

۱. ارسال شخصی قبل از امام مهدی(ع) از سوی ایشان برای زمینه سازی

۲. وصایت و حجیت مهدیین و مهدی اولِ مذکور در وصیت رسول الله (ص)

این دو عقیده، اساسِ دعوت یمانی و ادعای سید احمدالحسن (ع) است که ادله متعددی بر اثبات آن به شکل کلی، موجود است. (برای اطلاع تفصیلی به کتب انصار امام مهدی (ع) که در سایت وارثین و سایت رسمی دعوت موجود است مراجعه بفرمایید). عصاره این دو موضوع، این است که حجتی از حجت‌های خدا با عنوانِ یمانی یا مهدی اول در زمان ظهور مقدس موجود است که مردم وظیفه شناخت او را دارند. مفهوم این عقیده در آیات و روایات متعدد ذکر شده و بعضی از علمای شیعه نیز بدان، اقرار دارند که در جای خود مطرح و اثبات شده است. پس این عقیده نه بر خلاف ثقلین است و نه حتی مخالفتی با قانون اساسی کشور دارد. کل بحث و احتجاج یمانیون، در اثبات این مفاهیم کلی از قرآن و روایات است. حکومت ایران و همچنین مسئولین امنیتی- انتظامی در این مسئله ،که عقیده‌ای خاص و نگاهی جدید به مذهب آل محمد (ع) است؛ بحث و اشکال دارند.

آزادی عقیده و دادگاه های ایران

در بعضی از دادگاه های کشور ، مفهوم و کلیت این عقائد(مهدیین و یمانی) هیچ اشکال یا مخالفتی با قوانین ندارد و به همین دلیل اتهامی(با این عنوان) برای یمانیون، مطرح نمی کنند اما در بعضی دادگاه های دیگر، مفهوم این عقیده را ، بدعت در دین به حساب می آورند. طبعا حتی اگر عقائد یمانیون با بعضی از مسائل، مخالف باشد طبق قانون هیچ اشکالی برای اعتقاد به آن نیست. چون اصل۲۳ قانون اساسی ، به شکل مطلق، تعرض به هر عقیده ای را ممنوع دانسته است. اینکه آیا این عقائد ، مخالف با مذهب اهل بیت ع باشد در میدان علمی و بحث مشخص می شود و نه پشت میله های زندان و یا در دادگاه ها… زیرا بدعت چیزی است که اصل و ریشه ای در قرآن یا روایات، نداشته باشد پس چطور عقاید یمانیون ، جزو بدعت شمرده شده است در حالیکه مستند و دلیل آن قرآن و روایات اهل بیت ع است؟! این همان چیزی است که ما آنها را بدان، دعوت می کنیم تا با بحث و گفتگوی علمی اخلاقی، زمینه جهت رفع شبهات و اثبات عقیده یمانیون هموار شود. یعنی ما آنها را دعوت می کنیم به اینکه حداقل به اوامر رهبری نظام، که بر مساله کرسی های آزاد اندیشی تاکید دارند، عمل کنند. پس این عقائد در مفهوم و به شکل کلی، هیچ منع قانونی ندارد. اما شاید اشکال حکومت با مصداق یمانی ع یعنی شخصِ سیداحمدالحسن(ع) ، باشد و اعتقاد به مصداق را به عنوان اتهام و جرم در نظر بگیرند. قرآن و روایات اهل بیت ع و تمام علمای شیعه(در مساله یک رساله توضیح المسائل) مباحث عقیدتی را تحقیقی دانسته اند. در شناخت مصداق یمانی(ع) نیز هر شیعه ای ‌مختار است و کسی حق ندارد او را از حق انتخاب نهی نماید چه مراجع دین و چه نهادهای قانونی و امنیتی… ، چون خودِ مراجع مباحث عقیدتی را تقلیدی ندانسته اند و تشخیص مصداق را به عهده ی خودِ مکلف می دانند و نهادهای قانونی نیز، بر این مساله تاکید دارند(در همین راستا نگارنده و بسیاری از مومنین به دفتر مراجع و رهبری نظام، تماس گرفتیم و آنها بر تحقیق تاکید کردند. همچنین در تماسی که با یکی از شعب دادگاه ویژه تهران گرفتیم ، ایشان ایمان و اعتقاد به مصداق یمانی را جرم ندانستند و بر اینکه این عقیده ، منع قانونی ندارد تاکید کردند.)

 

در ادامه اشکالاتی که نسبت به شخصِ سید احمدالحسن(ع) و مصداق یمانی مطرح می شود را به تدریج بررسی می نماییم. انصار امام مهدی(ع) با توجه به قانون شناخت حجت ، مصداقِ یمانیِ مهدی را شناختند و طبعا پذیرش مصداق و اعتقاد به او نیز ، طبق عقل و نقل و قانون اساسی ، هیچ اشکالی ندارد. طبق اصل سي و هفتم قانون اساسی (اصل بر برائت است و هيچكس از نظر قانون مجرم شناخته نمي‌شود، مگر اينكه جرم او در دادگاه صالح ثابت گردد.) پس صِرف اعتقاد به مفهوم یا مصداق قضیه یمانی، جرم نیست. همچنین حاکمیت فعلی ایران طبق اصل ۲۳ قانون اساسی، حق مواخذه یا تعرض به یمانیون را ندارد چون هر ایرانی در عقیده خود، آزاد است. همانطور که بیان شد، حاکمیت نمی تواند با مفهوم عقائد یمانیون مشکلی داشته باشد زیرا عقاید یمانیون، مستند به قرآن و روایات است … اما شاید به مصداق، اشکال وارد کند و مصداق یمانی و این دعوت را جزو گروهکهایی که هدفش برهم زدن امنیت کشور و یا براندازی حکومت است بداند. این اشکال مهمترین مساله ایست که حاکمیت به آن استناد می کند و احکام صادره برای اکثر مومنین نیز، مستند به مواد قانونیِ با این مضامین است. به زودی پاسخ این اتهامات را بررسی می نماییم اما توجه به نکات زیر ساده و ضروری است:

1. ما ایرانی هستیم و حق زندگی و حیات داریم و البته حق داریم که هر عقیده ای داشته باشیم مخصوصا زمانیکه این عقیده ، اعتقاد به فرستاده امام مهدی(ع) باشد و این عقیده مستند به قرآن و روایات اهل بیت ع است.

2. عقیده ما طبق اصل ۱۲ قانون اساسی، اعتقاد به دین اسلام و مذهب جعفری اثنی عشری است و طبعا اعتقاد به مهدیین نیز خلاف مذهب امامیه نیست چون اولا موافق قرآن و اصول ثابته عقیده شیعه است و ثانیا علمای شیعه بر مساله مهدیین(ع) تصریح نموده اند و یا آن را محتمل دانسته اند.

3. نکته مهم دیگر این است که همه مومنین به دعوت یمانی ، وطن خود را دوست دارند زیرا وعده رسول الله ص در ایران عزیز محقق شود و بسیاری از یمانیون قبل از ایمان ، دارای روحیه انقلابی و اصلاحی بودند و عاشق مردم هستند و زندگی خود را برای هدایت مردم ایران گذاشتند و همه یمانیون اقرار دارند که درصورت تعرض دشمنان به وطن، از اولین کسانی هستند که در مقابل دشمن می ایستند زیرا این دفاع ، حق آنهاست. پس اشکال کجاست که نیروهای امنیتی به انصار امام مهدی(ع) تعرض می کنند؟ و به زن و مرد و طلبه و دانشجو و انقلابی و…آنها رحم نمی کنند و آنها را دستگیر می کنند؟ اگر ما طبق اصل۲۳ قانون اساسی، در اعتقادات مان، آزاد هستیم پس چرا این برخورد از حاکمیت نسبت به انصار امام مهدی (ع) وجود دارد؟

آزادی بیان

طبق اصل۲۳ قانون اساسی ، اثبات شد ‌که مردم در فکر و عقیده آزاد هستند و نمی‌توان شخصی را به صِرف اعتقاد به یمانی ع ، مواخذه کرد و با مورد تعرض قرار داد.

طبیعتاً عقیده اشخاص زمانی مشخص می‌شود که از او کارها یا بیاناتی صادر شود که دلیلی بر عقیده او باشد و الا اگر عقیده در ذهن شخص، مخفی باشد هیچ کس از عقیده او، مطلع نمی‌شود تا به فکر تعرض یا مواخذه او افتد.

با توجه به این توضیح، بسیاری از حقوقدانان، این اصل(یعنی اصل ۲۳ قانون اساسی) را دلیلی برای آزادی بیان می‌دانند به این معنی که شخص، حق دارد تا عقیده خود را ابراز نماید. حال این ابراز عقیده در فضای حقیقی اجتماعی باشد و یا در فضای مجازی(با تأسیس صفحه یا پیج یا کانال)

لینک بعضی از مقالات در این خصوص را قرار می‌دهیم تا جهت اطلاع بیشتر، به آن رجوع نمایید.

حق آزادی بیان | سایت پژوهه پژوهشکده باقرالعلوم

آزادی بیان در قوانین ملی و بین المللی

مقاله ای درباره آزادی تفکر و عقیده

آزادی بیان و محدودیت های آن در حقوق مطبوعات ایران

متأسفانه با اینکه ابراز عقیده کاملا عقلانی و قانونی است ولی به مؤمنین و یمانیون فقط به خاطر اینکه اعلام می‌کنند به احمد الحسن(ع) ایمان دارند، تعرض می‌شود و البته ممکن است متعرضان به یمانیون با اتهام نشر اکاذیب، تشویش اذهان عمومی و بدعت‌گذاری در دین و یا اتهام عضویت در فرقه یمانی و حمایت از گروههایی که هدفشان، برهم زدن امنیت کشور ، براندازی حکومت و یا تضعیف نظام است، برای اعمال خود توجیه ذکر کنند.