حاجیان به کجا می‌روند؟!

سالیانی است که از زندگانی زمینیان می‌گذرد و کم‌کم به دلایل مختلفی از روایات آل محمد علیهم‌السلام و حقایق موجود در قرآن کریم فاصله گرفتند. یکی از این حقیقت‌های فراموش‌شده، حج خانۀ خدا در ایام ذی‌الحجه است که حقیقت آن به دست صاحب واقعی‌اش در این زمان، یعنی امام مهدی علیه‌السلام و فرستادۀ غریبشان یمانی موعود، سید احمدالحسن علیه‌السلام مطرح شد و عاشقان معرفت را از چشمۀ زلال معارف ناب الهی سیراب کرد تا حاجیان واقعی از بین دیگران مشخص شوند؛ هرچند در خانه‌های خود نشسته باشند.

فرستادۀ امام مهدی در کتاب متشابهات، جلد 2، پرسش 40، گوشه‌ای از حقیقت حج و زمان و مکان آن را تبیین فرموده است:

دلیل حج و هدف از آن چیست؟

پاسخ:

«به‌طور خلاصه، حج در اسلام یعنی حاضر‌شدن در زمان معینی از سال در مکانی معین که بیت‌الله‌الحرام یا کعبه است. پس پیش از هر چیز باید ویژگی این زمان و مکان مشخص را بشناسیم.

مکان: کعبه است؛ تجلی و ظهور بیت‌المعمور که خود تجلی و ظهور ضراح است؛ و ضراح در آسمان ششم قرار دارد که بالاترین آسمان مثالی ملکوتی است و بالاتر از آن، آسمان هفتم قرار دارد که آسمان کلی است، نه مثالی. ضراح پس از پاسخ‌ ملائکه هنگامی که خداوند از خلقت آدم به آن‌ها خبر داد، خلق شد و ملائکه بر آن طواف کردند تا پس از بی‌حرمتی‌شان و اعتراضشان بر خداوند سبحان و متعال، خداوند آن‌ها را بیامرزد و توبه‌شان را بپذیرد.»

همین معنا در احادیث اهل‌بیت(ع) نیز آمده است:
در حدیثی از ابوعبدالله(ع) روایت شده است که فرمود: «…اما آغاز و پیدایش این خانه چنین بود که خداوند تبارک‌وتعالی به فرشتگان فرمود: (إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً) (من در زمین جانشینی قرار می‌دهم).فرشتگان به خداوند عزوجل پاسخ دادند:
[أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاءَ)
(آیا در آن، کسی را قرار می‌دهی که فساد می‌کند و خون‌ها می‌ریزد؟!).

خداوند از فرشتگان روی گرداند. آنان دیدند که این روی‌گرداندن، از خشم خداوند است. پس به عرش او پناهنده شدند. خداوند به ملکی از ملائکه فرمان داد تا در آسمان ششم در برابر عرش او برایش خانه‌ای به نام ضراح برای اهل آسمان قرار دهد که هرروز هفتاد‌هزار فرشته طوافش می‌کنند و بازنمی‌گردند و استغفار می‌کنند. چون آدم به آسمان دنیا فرود آمد، خداوند به او فرمان داد که این خانه را ـ که در مقابل آن بود‌ـ بازسازی کند؛ پس خداوند این را برای آدم و نسل او قرار داد؛ همچنان که آن خانه را برای آسمانیان قرار داده بود.» (کافی، ج4، ص187، باب «آغاز خانه و طواف»)

سید احمدالحسن علیه‌السلام در ادامه می‌فرمایند:
«ضراح در آسمان‌های پنج‌گانۀ پایین‌تر از آسمان ششم متجلی شد و در هر آسمان، خانه‌ای مناسب با جایگاه آن پدیدار گشت که فرشتگانِ آن آسمان بر آن طواف می‌کنند، تا خداوند سبحان آن‌ها را ببخشاید و توبه‌شان را بپذیرد. در آسمان چهارم، بیت‌المعمور است و این خانه در زمین تجلی و ظهور یافت و بیت‌الله‌الحرام یا کعبه شد. هنگامی‌که آدم(ع) به زمین نازل شد، دور آن طواف کرد و خداوند سبحان و متعال با فضل و منّتش، او را بخشید و مقام و شأنش را بالا برد.

اما زمان: ذی‌الحجه است. مهم‌ترین ویژگی این ماه آن است که در ذی‌الحجه، امام مهدی (ع) در مکه خروج می‌کند و نفْس زکیه را به‌سوی اهل مکه می‌فرستد و آن‌ها او را بین رکن و مقام می‌کُشند و حضرت (ع) در روز دهم ماه محرم قیام می‌کند؛ بنابراین خانۀ خدا در آسمان‌ها قرار داده شد تا فرشتگان گِرد آن طواف و پس از اعتراضشان بر جانشین خدا آدم(ع) استغفار کنند؛ و در زمین نیز قرار داده شد تا آدم پس از تعدّی‌ به درخت علم آل محمد یا درخت ولایت به دور آن طواف کند.

(وَلَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْمًا) (و عزمی در او نیافتیم):
یعنی بر تحمل ولایت آل محمد (ع)؛ درحالی‌که آن‌ها حجّت خدا بر آدم (ع) بودند؛ بنابراین طواف خانه صرفاً به معنای اعتراف بر ولایت حجت خدا بر خلقش و گردن‌نهادن بر اوامرش و اطاعت از اوست.

پس علت حج، درخواست آمرزش بابت کوتاهی در حق حجتِ بر خلق (ع) در هر زمان است که در زمان ما امام مهدی (ع) است. از معصومین‌(ع) به این معنا روایتی وارد شده است: «خداوند حج را فقط به این دلیل بر مردم واجب کرد تا آن‌ها ولایتشان را بر ما عرضه بدارند.» [کافی، ج 1، ص 392] اما غرض از حج، گردهمایی سالانه در این مکان و در این زمان، به امید قیام مصلح منتظِر، مهدی(ع)، برای جهاد در پیشگاه آن حضرت است. او «اَذان» (فراخوان) در زمان ماست. خداوند سبحان و متعال در قرآن می‌فرماید که ای حجت من بر خلقم! به‌سوی تو می‌آیند، نه به‌سوی من. حق‌تعالی می‌فرماید:
(وَأَذِّن فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجَالًا وَعَلَى كُلِّ ضَامِرٍ يَأْتِينَ مِن كُلِّ فَجٍّ عَمِیق)(حج، ۲۷) (و مردم را به حج فرا خوان تا پياده يا سوار بر شتران تکيده، از راه‌های دور نزد تو بيايند).»

و نیز می‌فرماید:
(ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَلْيُوفُوا نُذُورَهُمْ وَلْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ)(حج، ۲۹) (سپس بايد پلیدی‌های خود را بزدايند و به نذرهاى خود وفا كنند و بر گِرد آن خانۀ كهن [=كعبه‌] طواف به‌جاى آورند).

«قَضاءُ التَّفَث» یعنی تطهیر و پاکیزه‌ساختن، که به‌حسب ظاهر، عبارت است از چیدن ناخن و تراشیدن مو؛ ولی در باطن و در حقیقت، مراد از آن دیدار با امام حجت‌(ع) است و تراشیدن مو فقط به‌مثابه کنار‌گذاشتن و پیراسته‌شدن از تمام افکار و تسلیم حجت‌(ع) بودن و فرمان‌برداری از ایشان است.

کعبه نیز صرفاً به این جهت «بیت‌العتیق» نامیده شده است که هر‌کس دور آن طواف کند، از گناه تقصیرش در حق امام مهدی(ع) حجت بر خلق، آزاد و رها می‌شود.»
(ذَلِكَ وَمَن يُعَظِّمْ حُرُمَاتِ اللهِ فَهُوَ خَيْرٌ لَّهُ)(حج، 30) (همچنين هر‌کس حرام‌های الهی را گرامی بدارد، برايش بهتر است) و (ذَلِكَ وَمَن يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللهِ فَاِنَّها مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ)(حج، 32) (آری، کسانی‌که شعائر خدا را بزرگ می‌شمارند کارشان نشان پرهيزگاری دل‌هايشان است).

حرام‌های خدا و شعائر خدا، همان حجت‌های خداوند سبحان و متعال بر خلق است.

با ما همراه باشید در کمپین #حج_با_امام_زمان