دستگیری دو دوست از دیار سلمان، شیخ عباس فتحیه و شیخ حسن سلطانی به جرم ایمان به وصیت شب وفات پیامبر (ص)

‌«داستان کوتاه اما واقعی از شرح‌حال دو دوست از دیار سلمان»

دو دوست از طلاب شهر قم، در اواخر سال ۱۳۹۳ به دعوت یمانی لبیک گفتند. آن دو از فضلا و نخبگان و از اهالی سیر و سلوک عرفانی و در فضل ‌و‌ ‌علم، در بین شیوخ و طلاب قم معروف بودند.

یکی از آن دو بزرگوار «شیخ عباس فتحیه» است که ۱۶ سال سابقۀ تحصیل در حوزه را دارد و نیز دارای مدرک کارشناسی ارشد تخصصی فلسفه اسلامی می‌باشد.
او در نزد علما و بزرگان صاحب‌نام و در میان بسیاری از طلاب به‌عنوان شخصیتی علمی مورد توجّه بود.

بزرگوار دیگر «شیخ حسن سلطانی» که در سال ‌۱۳۸۱ وارد حوزه شد؛ ایشان در زهد، عرفان و اخلاق زبانزد خاص‌و‌عام هستند و نیز جزو اساتید حوزه بود که با زهد و پارسایی از دسترنج خویش ارتزاق می‌کرد؛ و بسیاری از طلاب حوزه‌های علمی به دلیل اخلاق نیک او، با ایمانی محکم به دعوت یمانی آل محمد (ع) وارد شدند.

این دو یار شفیق، برای پر و بال دادن به عشقی که به‌تازگی در جانشان شعله‌ور شده بود، راهی سفری زیارتی به سمت نجف می‌شوند تا پاسخ سؤالات بی‌جواب سال‌ها تحقیق خود پیرامون امام عصر (ع) را در آنجا بیابند.

شاید بتوان علت دیگر این سفر را، سفر قبلی «شیخ عباس فتحیه» در اربعین حسینی دانست که در آن ایام با موکب انصار امام مهدی (ع) آشنا می‌شود و پس از بحث‌های علمی بسیار و توسل به امیر مؤمنان علی (ع) ایمان می‌آورد؛ و سپس در ایران، دعوت را به «شیخ حسن سلطانی» و دیگر دوستان طلبه و دانشجو رسانده و پس از ایمان، با هم راهی کربلا می‌شوند.

دادگاه ویژه روحانیت پس از اطلاع از ایمان این دو دوست به دعوت یمانی، هر دو را به‌صرف عقیده، به 5 الی 6 سال حبس و تبعید محکوم می‌کند. این دو یار (شیخ عباس فتحیه و شیخ حسن سلطانی)، پس از تحمل بیش از 2 سال آوارگی و دوری از دیار و اهل خانه، در فاصلۀ زمانی کوتاهی دستگیر شدند؛ و نصیب این دو طلبه عاشق مهدی (ع)، حبس و انفرادی شد.

در این 2 سال آوارگی، «شیخ عباس فتحیه» از طریق فضای مجازی به مناظرات و پاسخگویی به بیش از ۳۰۰ شبهه و نوشتن کتاب و فعالیت‌های دیگر پرداخت؛ و هیبت کذایی مدعیان علم را با «علوم یمانی آل محمد (ع)» و با زبان غرّای خویش در هم پیچید. «شیخ حسن سلطانی» نیز با زهد ‌و‌ اخلاق‌، در قالب منبر و گفتمان‌های علمی، قدمی بزرگ در مسیر زمینه‌سازی دولت عدل الهی برداشت.

هنوز صدای گریه‌های «شیخ عباس فتحیه» که دیدار امام مهدی (ع) را از خدا طلب می‌کرد، می‌توانی بشنوی، سوز و فریادش را در اربعین ندبه و روضه‌هایش…
آری عشق به علی (ع) او را به‌سوی شبیه علی (ع) سوق داد. او که ادب و اخلاق در مناظراتش نزد دشمنان یمانی هم معروف بود.

هنوز هم می‌توانی عشق «شیخ حسن» به امام رضا (ع) را دریابی که تمام زندگی‌اش ذکر یا علی ‌ابن‌ موسی‌الرضا (ع) شده بود و شاید تمام دوران تنهایی‌اش را در حرم می‌گذراند و این عشق دوطرفه بود. حضرت، عاشقش را فراموش نکرد و خود، دعوت فرزندش را در رؤیا به او رساند و در مباحثات علمی، از طریق رؤیا یار و مددکارش شد.

2 طلبه از دیار قم، عاشق و مؤمن
یکی معروف در علم‌ و عمل و دیگری معروف به حسن اخلاق و زهد. در ایمان و آوارگی، در راه جانان نیز هم‌سفر شدند و تنها به جرم تحقیق و گفتمان علمی در جمع طلاب و ایمان، هم‌اکنون در حبس به سر می‌برند.

دوستان واقعی و وفاداری که در راه عاشقی برای مهدی (ع) با هم بودند. دو شیخ عزیز: «شیخ حسن سلطانی» و «شیخ عباس فتحیه».
این دو عاشق سینه‌سوخته، به کدامین گناه محبوس‌اند؟!