اساس خانواده، عاطفه و محبت است؛ بدین خاطر گاهی گفتن کلمۀ «دوستت دارم» به همسر، شعلۀ محبت را در درون خانه فروزان می‌کند و به زندگی‌ها روح و نشاط می‌بخشد.
دوستی و علاقه، محور و اساس خانواده است و اگر نباشد زندگی، جهنمی سوزان و محیطی سرد و بی‌روح است؛ البته ابراز دوستی و محبت تنها به گفتن و لفظ نیست، گاهی احترام‌گذاشتن، نوازش‌کردن، هدیه‌دادن و سوغات‌خریدن و این‌گونه کارها، نشانۀ عشق و دوستی است.
پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید: «اینکه مردی به همسر خود بگوید “دوستت دارم” هرگز از دل همسر بیرون نمی‌رود.» (بحارالانوار، ج۱۰۳، ص۲۲۸)
اسلام توصیه فراوان به محبت بین زن و شوهر کرده است و از دیدگاه اسلام زن امانت خدا در نزد مرد است.
امام صادق (ع) می‌فرماید:
«کلّ مَن اشتدّ لنا حبّاً اشتد للنساء حبّاً» «هرکس بیشتر دوستدار ما باشد، به زن‌ها (همسرش) نیز بیشتر محبت می‌کند.» (بحارالانوار، ج۱۰۳، ص۲۲۷)
در سورۀ روم آیه ۲۱ چنین می‌خوانیم: (و از آیات خداوندی است که برای شما از جنس خودتان جفتی بیافرید که در کنار او آرامش یابید و میان شما عشق و محبت و مهربانی قرار داد).
همان طور که در آیه ملاحظه می‌شود ازدواج کارکردهایی دارد که مودت، رحمت، محبت، آرامش از جمله آن‌هاست.
گاهی گروهی به‌جهت عدم‌توجه و تأکید بر آثار و برکات ازدواج کارکردهای ازدواج را صرفاً در تأمین نیازهای مادی و غریزی و تولیدمثل و… می‌بینند؛ به همین خاطر رفتارهای گزنده و ناخوشایندی در نهاد خانواده به وجود می‌آورند؛
در حالی که اگر ازدواج به‌عنوان یک سنت و پیوندی مقدس و دینی باشد ـ‌که هست‌ـ پیامد حتمی و قطعی آن می‌بایست عشق و آرامش و همدلی و همسری ، نه خودخواهی و تنش و تلخی و ناآرامی باشد. عجیب این است که گاهی چنین افرادی خود را پیرو قرآن و اهل‌بیت علیهم‌السلام نیز می‌دانند.
پیامبر گرامی اسلام میزان محبت به همسر را مکمل میزان ایمان به خدا خوانده و تأکید می‌کنند: «هر بنده‌ای که ایمانش به خدا بیشتر باشد به همسرش بیشتر ابراز علاقه و محبت می‌کند.»
درباره قدر و قیمت دوستی مرد (شوهر) با زن (همسرش) پیامبر اکرم ص می‌فرماید: «کلّما ازداد العبد ایماناً ازداد حبّاً للنساء» «هرچه ایمان بنده افزایش یابد عشق وی به زن‌ها (همسرش) بیشتر می‌شود.» (مستدرک، ج۱۴، ص۱۵)
سید احمدالحسن ع می‌فرماید: «کسی که می‌گوید من از شیعیان محمد و آل محمد(ع) هستم، باید به اخلاق آن‌ها آراسته شود و با خانواده‌اش و مردم خوش‌رفتاری پیشه کند.» (پاسخ‌های روشنگرانه، ج۶، پرسش۵۸۷)
ایشان دربارۀ خانواده فرمودند: «شما و مؤمنین را توصیه می‌کنم که با زنان و خانواده‌تان خوش‌رفتار باشید، خداوند توفیقتان دهد؛ چرا که نیکویی کردن با همسر مؤمن باعث آسان‌شدن اموری می‌شود که در آن‌ها خیر آخرت و دنیا هست، و باعث بسیار‌شدن رزق می‌شود و فقر و شر را دفع می‌کند.
از خداوند برای شما خیر آخرت و دنیا و اصلاح میانتان را خواستارم. خداوند شما را بر هر خیری توفیق عطا فرماید.» (پاسخ‌های روشنگرانه، ج5، پرسش465)
محبت و علاقۀ زن و شوهر به یکدیگر از آیات الهی و مقدس است و با ازدیاد ایمان فرد پیوند دارد؛ بنابراین باید از هر امر مشروعی که به تعمیق این احساس کمک می‌کند یاری جست و از اموری که میان همسران ایجاد کدورت و سردی می‌کند، اجتناب کرد؛ البته این امر نیازمند کسب مهارت‌های گوناگونی است.
پدیدار‌شدن مهر و محبت، معلول یک سری عوامل است که بعضی از آن‌ها در دست همسر و برخی در اختیار زوج است. آنچه در اختیار زن است، احترام و اهمیت‌دادن به شوهر، مهیاکردن محیط خانه برای او، همراهی با او در امور مختلف، پرهیز از بحث و مجادله‌های بی‌نتیجه، توجه به خواست‌های جنسی شوهر و آماده‌ساختن خود برای او، صداقت و امانت و فداکاری و گذشت، از جمله اموری است که مراعات آن از جانب زن، می‌تواند در جلب محبت شوهر مؤثر باشد.
اسلام به‌منظور ایجاد علاقه و محبت بیشتر میان دو همسر، به همتایی و برابری آن‌ها سفارش کرده است. در واقع می‌توان گفت: مرد و زن اگر از نظر شرایط اعتقادی و اقتصادی، نزدیک به هم باشند و بر اساس صداقت و حُسن اعتماد به همدیگر، زندگی خود را آغاز کنند و در طول زندگی روزمره به آن توجه کافی داشته باشند و آن را رعایت نمایند، خداوند علاقه، محبت و الفت را بین این دو همسر قرار خواهد داد.
سید احمدالحسن ع می‌فرمایند: «خداوند سبحان را در هر حالتی یاد کن و در هر برخورد و نیکی و تعاملی، خشنودی او (سبحانه‌و‌تعالی) را بخواه؛ می‌خواهد با خانواده و همسرت باشد یا در کارت یا در خیابان.» (صفحه فیس‌بوک)
پس از انعقاد پیمان ازدواج برای استحکام خانواده و استمرار الفت و علاقه، باید هریک از مرد و زن به روابط میان خود توجه کافی داشته باشند.
من معتقدم بیشتر اوقات زن می‌تواند خانواده و خانه‌اش را بسازد و رضایت همسرش را با تأنی و سخن نیکو به دست آورد و به این ترتیب، رضایت خداوند را کسب کند.
به‌طور کلی حتی اگر شوهر با خانواده‌اش بدرفتاری یا کوتاهی کند، همسر می‌تواند با او با آسودگی خاطر و مهربانی رفتار کند و به این ترتیب خشنودی و رضایت خداوند سبحان ومتعال را در ابتدا و انتها به دست آورد. آنچه نزد خداوند است، باقی و بالنده است، ان‌شاءالله؛ و نتیجه را در دنیا و آخرت خواهید دید.» (پاسخ‌های روشنگرانه، ج7، پرسش739)
پس آنچه در ارتباط و محبت و دوستی مورد توجه قرار می‌گیرد این است که محبت و دوستی باید در راستای محبت به خدا باشد؛ بدین معنا که پروردگار به آن دستور فرموده و اطاعت از دستورات پروردگار، بر بندگان و دوستداران حق، واجب است؛
ازاین‌رو باید به زن و فرزند نیز محبت نموده و با آنان به نیکی و مدارای در گفتار و کردار و امور عاطفی رفتار کنیم؛ زیرا گامی مثبت برای رسیدن به درجات اخروی و کسب رضایت پروردگار محسوب می‌شود؛ بنابراین بهتر است سیره و روش معصومین را در همسر داری و محبت، الگوی خود قرار دهیم تا موجب کسب رضایت پروردگار قرار گیرد.
عیسی به آمدن مدعیان دروغین بسیاری هشدار داده است، اما نگفته هر مدعیِ پس‌از او…
گفت‌وگوی داستانی دربارۀ دعوت فرستادۀ عیسای مسیح (قسمت دوم) به قلم: متیاس الیاس از پیشنهادِ…
به قلم: شیث کشاورز امروزه نظریه تکامل (فرگشت) نظریه‌ای است که در جامعۀ علمی،…
پاسخ به تئوفان اعتراف‌کننده | قسمت چهارم به قلم: ارمیا خطیب • پیشگفتار در قسمت…
وظیفۀ مؤمنان در قبال رؤیا در پیشگاه فرستادۀ الهی به قلم: نوردخت مهدوی مقدمه رؤیا،…