وصیت در ولایت یا وصیت در امامت؟!

کتاب « وصیت در ولایت » به قلم انصار یمانی آل محمد ع، پاسخی مختصر است بر کتاب « وصیت در امامت » آقای محمد شهبازیان

بخشی از پیشگفتار نویسنده را به شما تقدیم می‌کنیم:

(فَبَشِّرْ عِبَاد الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُوْلَئكَ الَّذِينَ هَدَئهُمُ اللَّهُ وَ أُوْلَئكَ هُمْ أُوْلُواْ الْأَلْبَاب) (زمر، 18 و 17) (پس بندگان مرا بشارت ده؛ همان كسانى كه سخنان را می‌شنوند و از نيكوترين آن‌ها پيروى مى‌‏كنند. آنان كسانى هستند كه خدا هدايتشان كرده، و آن‌ها خردمندان‌اند).

… عقل و منطق و انصاف حکم می‌کند کسانی که در مخالفت با دعوت مبارک یمانی (ع) قلم فرسایی می­‌کنند، از عوام­‌فریبی بپرهیزند و این نکته را نیز متذکر شوند که در کنار تمام مدعیان دروغینی که وجود داشته یا دارند، مدعیان صادق و انبیا و حجج الهی نیز وجود داشتند و آن‌ها نیز خود را به مردم معرفی کردند و البته با تمسخر و انکار آن‌ها مواجه شدند؛ به‌طوری که بیشتر از مدعیان کذاب ـ‌که شاید تنها به‌اندازۀ انگشتان دست اسم و رسمی از آن‌ها به یاد داشته باشیم‌ـ مدعیان صادقی هستند که با اسم و رسم و تاریخ آن‌ها آشنا هستیم؛ از آدم ابو‌البشر تا نوح و ابراهیم و موسی و عیسی و شعیب و صالح و لوط و الیاس و شیث و یحیی و یعقوب و یوسف ع و … و تا پیامبر خاتم ص و ائمۀ بزرگوار ع از نسل ایشان. همۀ این بزرگواران آمدند، اما به نص صریح قرآن مورد تمسخر و استهزا قرار گرفتند.

کتاب پیشِ‌رو تلاشی است از یک بندۀ ناچیز که هدایتش را مدیون سید احمدالحسن ع است. این نوشته در پاسخ به کتاب « وصیت در امامت »، نوشتۀ محمد شهبازیان به نگارش درآمده است.

سابقۀ نویسندۀ کتاب « وصیت در امامت » آقای شهبازیان، در دشمنی و لجاجتِ غیرمنطقی و غیرعلمی بر کسانی که با دعوت یمانی آشنایی دارند پنهان نیست. هر از چندگاهی با پیدا‌کردن اشکالی که روی آن به‌خوبی فکر و دقت منصفانه نکرده است، هیاهو کرده و قصد ایجاد خدشه بر دعوت مبارک یمانی را دارد؛ غافل از اینکه در بسیاری از مسائل با ندانم­‌کاری، به اصل مبانی شیعه لطمه وارد می­‌کند.

آقای شهبازیان در این کتاب سعی کرده است با ارائۀ اقسام وصیت و چگونگی و جایگاه آن در امر امامت، استدلال سید احمد‌‌الحسن ع به وصیت منقول شیخ طوسی را باطل کند. بنده تلاش نمودم تا قدم‌به‌قدم با کلماتش همراه شوم و اشتباهات و نادرستی نظراتش را تبیین کنم. خوانندگان پس از مطالعۀ این کتاب و مقایسه با نظرات جناب شهبازیان متوجه اوج اشتباهات این شخص خواهند شد و خواهند دانست که چگونه ممکن است افراد زیادی از این طریق و ندانسته گمان کنند که بر دعوت یمانی اشکالاتی وارد است.