تفسیر سوره ی توحید از سید احمد الحسن (ع)
ایشان مهدی اول و فرستاده ی امام ۱۲ شیعیان حضرت مهدی می باشند. ایشان به امر پدرشان امام مهدی آمده اند تا زمینه سازی حکومت پدرشان را انجام دهند.
و اما در راستای انجام وظیفه ی خطیر خود اقدام به نشر علم آل محمد در میان مردم کرده اند تا ظلمات و تاریکی های جهل را از قلب و روح مردم پاک کنند.
هدف این کتاب آشنایی مردم با توحید حقیقی که محمد و آل محمد (ع) به میان مردم آورده اند بوده و پیرامون مسایلی عقیدتی مانند افراط و تفریط در توحید و تفاوت تسبیح و وصف و … صحبت کرده اند.
اگر ذهن شما درگیر سوالاتی چون سوالات زیر است پس به شما بشارت پاسخ گرفتن این سوالات را میدهیم و امیدواریم با تفکری خالی از تعصب شروع به خواندن این کتاب کنید.
هو(ضمیر غیاب) چیست و به چه چیزی اشاره دارد؟
آیا منظور از لم یلد اشاره به ولادت جسمانی داشته؟ یا اشاره به چیز دیگری دارد؟
آیا در تورات و انجیل هم اشاراتی به موارد توحیدی شده است؟
آیا اسما و صفات خداوند حقیقت خدا هستند؟
آیا توحید در تسبیح است یا در وصف؟
افراط در حدود توحید به چه معناست؟
تفریط در حدود توحید به چه معناست؟
خدای در خلق کیست؟
آیا خداوند جسد دارد؟
الله به چه معنی است؟
عدالت چیست؟
صمد یعنی چه؟
شرک چیست؟
بسیار مهم است که تفسیر قران را از اهل آن بگیریم و خود و دیگران را از تفسیر به رای قران بر حذر داریم.
مرحوم مجلسى به نقل از تفسیر عیّاشى از هشام بن سالم از امام صادق (ع) نقل می کند: «کسى که قرآن را به رأى خود تفسیر کند و نتیجه درستى نیز به دست آورد مأجور نیست(اجری ندارد) و اگر به نتیجه خطا برسد، گناه آن را بر دوش می گیرد»
(10) (مجلسى، ج92، ص110).
ابو عیسى ترمذى و ابو داود سجستانى به نقل از جندب بن عبداللّه از پیامبر اکرم (ص) آورده اند: «کسى که در کتاب خداوند به رأى خود سخنى بگوید و به نتیجه درستى هم برسد، خطاکار است»
(ترمذى، ج5، ص200).
در دو حدیث بالا مشاهده میکنیم که حتی اگر تفسیر درستی را نیز از قران ارایه دهیم اجر و پاداشی نداریم و گناهکار می شویم و اگر به خطا تفسیر کنیم بازهم گناهکار خواهیم بود. حال باید دید اصلا امکان تفسیر درست قران بدون مراجعه به اهل آن یعنی آل محمد وجود دارد یا خیر؟
شیخ صدوق به سند خود از أبى صلت هروى نقل می کند که امام رضا (ع) به علىّ بن محمد بن الجهم فرمود: «تقواى الهى پیشه کن و کتاب خداوند را به رأى خود تأویل مکن؛ چرا که خداوند می فرماید: تأویل آن را جز خدا و راسخان در علم کسى نمی داند»
(عیون اخبار الرضا علیهالسلام ، ج1، ص192).
در حدیث بالا نیز مشاهده میکنیم که علم تفسیر قران را تنها خداوند و راسخون در علم دارند. اما آیا ما میتوانیم جزو راسخون در علم باشیم؟
امام صادق علیه السلام فرمود: «مائیم راسخون در علم و ما تأویل قرآن را مى دانیم.»
اصول كافى جلد 1 صفحه: 308 روایت: 1
پس راسخون در علم همان حجت های الهی و معصوم هستند که خداوند از طریق نص آنها را به ما معرفی میکند
عیسی به آمدن مدعیان دروغین بسیاری هشدار داده است، اما نگفته هر مدعیِ پس‌از او کذاب است. به قلم: متیاس… Read More
مصیبت برتر قسمت دوم به قلم: نازنین زینب احمدی مقدمه در بخش پیشین این مجموعه، با تکیه بر اهمیتی که… Read More
گفت‌وگوی داستانی دربارۀ دعوت فرستادۀ عیسای مسیح (قسمت دوم) به قلم: متیاس الیاس از پیشنهادِ رفتن نزد کشیش استقبال کرد… Read More
به قلم: شیث کشاورز امروزه نظریه تکامل (فرگشت) نظریه‌ای است که در جامعۀ علمی، به‌طور گسترده به‌عنوان توضیحی کاملاً… Read More
پاسخ به تئوفان اعتراف‌کننده | قسمت چهارم به قلم: ارمیا خطیب • پیشگفتار در قسمت پیشین به سه ادعای تئوفانس… Read More
وظیفۀ مؤمنان در قبال رؤیا در پیشگاه فرستادۀ الهی به قلم: نوردخت مهدوی مقدمه رؤیا، سفری شیرین و روحانی است… Read More
