«لیبرال‌دموکراسی» بدون رقیب پیشتازی می‌کند و تنها گزینهٔ باقی‌مانده برای جانشینی آن، ایدهٔ «مصلح منتظر و حاکمیت الهیِ اوست»

به ‌قلم: صفاء العوادی

جهان امروز توسط مجموعه‌ای از خانواده‌ها، شرکت‌ها و شخصیت‌های سرمایه‌داری رهبری می‌شود که توانسته‌اند بیشتر دستاوردهای بشری و طبیعی را از آنِ خود کنند. این از همان ابتدای «لیبرال‌دموکراسی» برنامه‌ریزی شده بود، و امروز به بالاترین سطح ممکن از سلطۀ جهانی رسیده است. به همین دلیل است که «لیبرال‌دموکراسی» برنامه‌های خود را برای تغییر جهان به‌شکلی آشکارا شروع کرده است، و پس از پیروز شدن بر تمامی ایدئولوژی‌هایی که بر سر راهش قرار داشته‌اند، راه خود را برای جنگ و حمله به دشمن خود که از همان ابتدا هدف خود قرار داده ـ‌یعنی حمله به دین الهی‌ـ هموار می‌بیند. «کلیسا» نخستین قربانی آن بود، تا آنجا که کار به جایی رسید که حتی کشیش‌های کلیسا ازدواج هم‌جنس‌گراها را انجام دادند، و در نتیجۀ رسیدن به این نقطه تمام ارتباط خود را با دین الهی از دست دادند؛ و ـ‌همان‌طور که خردمندانشان [خردمندان لیبرال‌دموکراسی] اعلام کرده‌اند‌ـ دیگر هیچ دشمنی جز اسلام برایشان باقی نمانده‌ است؛ و به همین دلیل است که شاهد حملاتی ددمنشانه به سرزمین‌ها و ارزش‌های اسلامی هستیم.

جنبش‌های اسلامی هرچیزی را که نظریه‌پردازهایشان در رابطه با مسئلۀ حکومت به دست آوردند امتحان کردند، و وقتی سکان حکمرانی را به دست گرفتند نتایج اسف‌باری حاصل کردند؛ همان‌طور که در مصر وقتی «اخوان‌المسلمین» حکومت کرد، و در عراق وقتی احزاب اسلامی شیعه و سنی حکومت کردند، و وقتی ایدئولوژی «ولایت فقیه» در ایران حاکم شد؛ نتایج امروزه به‌روشنی قابل مشاهده است و جز کسی که نفسش کور شده باشد انکارش نمی‌کند.

«لیبرال‌دموکراسی» از نظر فکری و عملی بر دیگر شکل‌های حکومت پیروز شده است. پس آن تفکری که می‌تواند با آن دست‌وپنجه نرم کند کجاست، درحالی‌که فساد را در کشورهای خود، و فساد و ویرانی را در کشورهای اسلامی گسترش داده است؟

جهان امروز از خالی‌شدن اندیشۀ بشری و ناتوانی‌اش در ابداع هر نوع ایدئولوژیِ حکومتیِ جدید رنج می‌برد؛ پس در مبارزه با «لیبرال‌دموکراسی» بر کدام ایدئولوژی و توانایی‌اش می‌توان با اطمینان تکیه و به آن اعتماد کرد؟

آیا [حکمرانی] با زور و غلبه است یا موروثی است، یا بر پایۀ بیعت با اهل حل و عقد، یا تقلید یا «ولایت فقیه»؟ یا چیز دیگری است؟

همۀ این‌ها در گسترش عدالت و برابری و تکامل جوامع، تجربه شده و شکست سختی خورده‌اند، و «لیبرال‌‌دموکراسی» همۀ آن‌ها و دیگر نظام‌های حکمرانی را در عرصۀ واقعی هم از نظر فکری و هم عملی شکست داده است.

امروز ما جایگزینی واقعیِ فکری برای «لیبرال‌دموکراسی» و همۀ اشکال حکمرانی ـ‌چه در گذشته و چه اکنون‌‌ـ ارائه می‌دهیم؛ یعنی دکترین «مصلح منتظر». ما یک نظریۀ حکمرانی هماهنگ با دلایل واقع‌گرایانه، علمی و عملی ارائه می‌دهیم؛ اگرچه این رویکرد برای بیشتر مردم ناشناخته است، ولی دوره‌ای زمانی را برای اثبات عملی، به‌ خود دیده است؛ اگرچه این بازۀ زمانی کوتاه بوده ولی به‌شکلی حیرت‌انگیز واقعی و موفق عمل کرده است.

بنابراین، وقتی دفترها یا موکب‌های ما بسته می‌شود یا برخی از مؤمنین به این عقیده در این کشور یا آن کشور دستگیر می‌شوند، این برای ما همچون وِزوِز مگس‌هاست؛ زیرا ما خود را برای رویارویی با مسائلی بسیار بزرگ‌تر از این کارهای پست و بیهوده‌ای که هوادارانش بر این باورند «با چنین اعمال شنیعی ما را تضعیف می‌کنند» آماده کرده‌ایم؛ درحالی‌که این کارها عار و ننگی برای آن‌ها در دنیا و آخرت خواهد شد.

تمام جهان، به‌ویژه منطقۀ خاورمیانه درحال جوش‌وخروش است و به‌سوی سرنوشتی ناشناخته می‌رود. این اوضاع نمی‌تواند برای مدت طولانی ادامه پیدا کند، و جنگ‌ها و سختی‌ها فوران خواهد کرد و بلایا رخ خواهد داد؛ و آن‌ زمان است که مردم خواستار نجات و رهایی خواهند شد، درحالی‌که اعتماد خود را به تمامیِ بزرگان سیاسی و مذهبی از دست داده‌اند؛ زیرا آن‌ها در شرایطی بسیار سهل‌تر و آسان‌تر از شرایط پیشِ رو شکست خورده‌اند؛ در آن شرایط سخت دیگر هیچ ایده و باوری که در آتش خود نسوخته باشد وجود نخوهد داشت تا به آن پناه ببرند، به‌جز عقیدۀ «مصلح منتظر» که بیش از دو دهه است مطرح شده، اما به آن بی‌توجهی کرده‌اند و رغبتی به آن نشان نداده‌اند.

ای مردم، ما از شما می‌خواهیم تا فرصت از دست نرفته برای ایستادن در برابر هرآنچه دین الهی به‌طور کلی و منطقۀ خاورمیانه و عراق به‌طور خاص با آن در تعارض است، گرد «ندای مبارک مهدوی» جمع شوید.

منبع:

 

دانلود تمامی شماره های هفته نامه زمان ظهور