عبارت «خسین» در یوحنا 27:1 یافت نمی‌شود و حتی هیچ حرفی از «ܚ» یا «ح» در آن وجود ندارد!

به قلم: آندریاس انصاری

 

• پیشگفتار

چندی پیش ویدئویی را از کانال تلگرام «شبکۀ ولایت» دیدم [1] که در آن فردی مشغول توضیح دربارۀ متنی از انجیل است و در زیرنویس ویدئو یا کپشن دیدم که او را استاد کاشانی می‌خوانند. این فرد ادعا می‌کرد که در نسخۀ آرامی انجیل یوحنّا ۲۷:۱ عبارت «خُسین» وجود دارد که همان حسین است و به امام حسین (ع) اشاره دارد! ادعایی که با اندکی بررسی درستی یا نادرستی آن آشکار می‌شود! بنابراین در این مقاله قصد دارم تا نسخۀ آرامی این آیه را بررسی کنم و در انتها به برخی اشارات کتاب مقدس به امام حسین (ع) بپردازم.

 

• محمد صحاف کاشانی

با اندکی جست‌وجو متوجه شدم که او مدرک دکترا دارد و نام کاملش «محمد صحاف کاشانی» است و آن‌طور که فهمیدم او مدیر مرکز تخصصی کلام و ادیان و نائب‌رئیس انجمن ادیان و مذاهب حوزۀ علمیۀ قم است!

 

• بررسی ادعای کاشانی با نسخۀ آرامی

به‌سراغ انجیل یوحنّا ۲۷:۱ می‌رویم تا ببینیم آیا آن‌طور که کاشانی ادعا کرد، عبارت «خسین» در آن آمده است یا نه! این آیه 15 کلمه دارد و هر کلمه در یک ردیف گذاشته می‌شود و در هر ردیف ابتدا کلمۀ بدون حرکت‌گذاری به‌همراه حروفِ استفاده شده درون پرانتز قرار می‌گیرد و سپس در بخش دوم حرکت‌گذاری آن کلمه به‌همراه تلفظ گذاشته می‌شود و در بخش سوم نیز معنی آن تقدیم می‌شود:
1. ܗܢܘ (ه ن و) | ܗܳܢܰܘ | (hanaw) این است
2. ܗܘ (ه و) | ܗܰܘ | (haw) او
3. ܕܒܬܪܝ (د ب ت ر ی) |  ܕ݁ܒ݂ܳܬ݂ܰܪܝ| (d’b,at,ary) که بعد از من
4. ܐܬܐ (ا ت ا) | ܐܳܬ݂ܶܐ| (at,e) خواهد آمد
5. ܘܗܘܐ (و ه و ا) | ܘܰܗܘܳܐ | (wahwa)و بود
6. ܠܗ (ل ه) | ܠܶܗ (leh) | برای
7. ܩܕܡܝ (ق د م ی) | ܩܕ݂ܳܡܰܝ | (qd,amay)قبل از من
8. ܗܘ (ه و) | ܗܰܘ | (haw) او یا است (است برای اینجا مناسب است)
9. ܕܐܢܐ (د ا ن ا) | ܕ݁ܶܐܢܳܐ | (d’ena)که من
10. ܠܐ (ل ا) | ܠܳܐ | (la) پیشوند نفی (در انگلیسی معادل Not است)
11. ܫܘܐ (س و ا) | ܫܳܘܶܐ | (Sawe)لایق هستم (قبلش پیشوند نفی دارد؛ پس در جمله «لایق نیستم» می‌شود)
12. ܐܢܐ (ا ن ا) | ܐ݈ܢܳܐ | (na)من
13. ܕܐܫܪܐ (د ا س ر ا) |  ܕ݁ܶܐܫܪܶܐ | (d’eSre)باز کردن
14. ܥܪܩܐ (ا ر ق ا) | ܥܰܪܩܶܐ | (arqe)بند چرمی
15. ܕܡܤܢܘܗܝ (د م س ن و ه ی) |  ܕ݁ܰܡܣܳܢܰܘܗ݈ܝ | (d’amsanawh_y)کفشش
می‌بینید که عبارت «خسین» در یوحنا 27:1 یافت نمی‌شود و حتی هیچ حرفی از «ܚ» یا «ح» در آن وجود ندارد! همچنین هیچ‌یک از عبارات بالا حتی مفهومی نزدیک به کلمۀ حسین ندارد. [2] بنابراین ادعای کاشانی نادرست است.

 

• یک نکتۀ جالب

با کمی دقت بر کلمات کتابی که از روی آن می‌خواند و مقایسۀ آن با ترجمه‌های فارسی، متوجه می‌شویم کتابی که دارد نسخۀ ترجمۀ فارسی هزارۀ نو متعلق به مسیحیان است؛ او سپس همان کتاب را می‌گیرد و چنین می‌گوید:
«اینجا تو ترجمۀ سِریانیش اومده که اون کسی که من لایق گشودن بند کفشش نیستم خُسین است.» پایان نقل‌قول.
درحالی‌که اندکی پیش همان متن را از همان کتاب بدون عبارت حسین خوانده بود:
(همان که پس از من می‌آید و من لایق گشودن بند کفشش نیستم). [3] بله! او فقط وانمود به خواندن از روی ترجمۀ سُریانی یا آرامی می‌کرد! نه بیشتر!
اما اگر کسی بگوید: «منظور او از این کار این است که او عبارت حسین را در متن آرامی دیده‌ است، اما متن سُریانی یا آرامی را حفظ نیست و تنها به‌طور دست‌وپاشکسته از روی متن فارسی بازخوانی می‌کند» به او می‌گویم: «عبارت حسین در متن سریانی وجود ندارد! پس چگونه او دست به چنین کاری زد؟!»

 

• بررسی آیه در بافت متنی

اکنون به آیات کناری نگاه کنیم و ببینیم کلام یحیی (ع) دربارۀ چه کسی بود؟! در ترجمۀ قدیم فارسی کتاب مقدس می‌خوانیم:
(۲۶ یحیی در جواب ایشان گفت: «من به آب تعمید می‌دهم و در میان شما کسی ایستاده است که شما او را نمی‌شناسید. ۲۷ و او آن است که بعد از من می‌آید، اما پیش از من شده است که من لایق آن نیستم که بند نعلینش را باز کنم.» 28 و این در بیت عبره که آن طرف اردن است، در جایی که یحیی تعمید می‌داد واقع گشت. ۲۹ و در فردای آن روز یحیی عیسی را دید که به جانب او می‌آید. پس گفت: «اینک بره خدا که گناه جهان را بر می‌دارد! ۳۰ این است آن‌که من دربارۀ او گفتم که مردی بعد از من می‌آید که پیش از من شده است زیرا که بر من مقدم بود). [4] باور دارم به اندازۀ کافی موضوع روشن است و یحیی (ع) دربارۀ عیسی (ع) صحبت می‌کند.

 

• حسین (ع) در کتاب مقدس

اکنون که ادعای کاشانی رد شد مایلم به اشاره‌های کتاب مقدس دربارۀ امام حسین (ع) بپردازم؛ اشاراتی که به برکت علم سید احمدالحسن دانستم؛ اما لازم می‌بینم یک نکته را پیش از آن بگویم؛ بنابراین این بخش را به دو قسمت تقسیم کردم و قسمت دوم را به اشارات اختصاص می‌دهم:
اول. نیازی نداریم که برای اثبات حقانیت امامان (ع) در برابر مسیحیان، به آنها نامی نشان دهیم! زیرا نام عیسی (ع) در «تنخ» یا کتاب مقدس یهودیان [5] به‌عنوان فرد بشارت داده‌شده وجود ندارد و آنها آیاتی از کتاب مقدس یهودیان را که با رمز و اشاره است به عیسی (ع) تفسیر می‌کنند.
دوم. در ادامه برخی از متن‌هایی را که به امام حسین (ع) اشاره دارد قرار می‌دهم:

 

• بزرگ‌مردی از اسماعیل (ع)

نقشۀ خدا در اولین کتاب مسیحیان و یهودیان یعنی همان «پیدایش» به ما نشان می‌دهد که امتی با عظمت از اسماعیل به وجود خواهد آمد؛ [6] این افراد که نزد خدا عظیم و بزرگ‌اند، بدون شک جانشینان خدا بر زمین باید باشند؛ پس آنها به‌طور خاص محمد (ص) و جانشینان پس از اویند [7] و این معرفی‌نامه یکی از دلایل حقانیت حسین (ع) از جانشینان محمد (ص) و یکی از متون اشاره‌کننده به اوست.

 

• سپیدجامۀ تاج طلا بر سر

در مکاشفۀ یوحنا حسین (ع) را می‌یابیم! آنجا که صحبت از یک تخت‌نشین و بیست‌و‌چهار پیر اطراف اوست [8] و آن تخت‌نشین محمد (ص) است [9] و آن ۲۴ پیر یا شیخ که تاج طلا بر سر دارند و جامۀ سپید بر تن دارند، جانشینان محمد (ص) هستند که در وصیت او (ص) به آن‌ها اشاره می‌شود و حسین (ع) یکی از آن ۲۴ پیر یا شیخ است.

• یکی از دوازده ستاره

در مکاشفۀ یوحنا می‌بینیم که زنی دیده می‌شود که آفتاب را پوشیده است و ماه زیر پاهایش است و تاجی از دوازده ستاره بر سر دارد و پسری را به دنیا می‌آورد. [10].سید احمدالحسن پس از آنکه نادرستی تفسیر مفسرین مسیحی را آشکار می‌کند [11] تفسیر صحیح را ارائه کردند؛ خلاصه: «زن» در یکی از وجه‌ها به مادر امام مهدی (س) اشاره دارد و آفتاب به محمد (ص) و ماه به علی (ع) اشاره داره و دوازده ستاره همان فاطمه (س) و یازده فرزند ایشان (ع) هستند و پسری که به دنیا می‌آید اشاره به مهدی اول (ع) دارد و در تبیین وجه دیگر اشاره فرمودند که برای زن وجه دیگری نیز وجود دارد و آن اینکه او فاطمه (س) است و آفتاب و ماه و دوازده ستاره به محمد (ص) و خدیجه (س) و دوازده امام (ع) اشاره دارد و پسری که به دنیا می‌آید همان مهدی اول است.

• قربانی کنار رود فرات

ارمیا (ع) پیش‌گویی کرد که پروردگار لشکرها (یا منجی) خواستار انتقام برای یک قربانیِ کنار رود فُرات است. [12] این قربانی که نزد رود فرات در عراق است، در نزد ما امام حسین (ع) است که کنار رود فرات شهید شد. [13]

• تموز

حسین (ع) همان تموز در کتاب حزقیال است؛ کسی که زنان برای او گریه می‌کنند؛ [14] همان دموزی یعنی فرزند نیکوکار معروف نزد سومریان که رمزورازش توسط سید احمدالحسن برای ما روشن شد. [15]

• توضیح

این‌ها بخشی از معرفی‌نامه‌هایی بود که به حسین (ع) اشاره می‌کرد و باور دارم این‌ها حداقل از معرفی‌نامه‌هایی که در کتاب مقدس و به باور مسیحیان دربارۀ یحیی (ع) است، بسیار روشن‌تر و دقیق‌تر است! [16] یحیایی که مسیحیان به حقانیتش ایمان دارند!

• سخن پایانی

کاری که محمد صحاف کاشانی انجام داد اقتباسی از اقدامات برخی شیعه‌نماهایی است که با تفسیر اشتباه از متون کتاب مقدس به مذهب شیعه ضربه می‌زنند! که در آیندۀ نزدیک و اگر خدا بخواهد در یک مقاله به آن می‌پردازم. اما کاری که او انجام داد، فریب‌کاری بود! خلاصه او در اینجا متوسل به دروغ و فریب شد! می‌خواهم به تمامی مسیحیانی که این مقاله را می‌خوانند بگویم که دین اسلام سخن‌گو دارد و آن سخن‌گویان فرستادگان خدایند و در نزد ما محمد (ص) و خلفای ایشان (ص) در وصیت مقدس‌اند و نه کاشانی و امثالش! او حرف‌های غیردقیق دیگری نیز گفته است که فکر می‌کنم نیازی نیست به آن‌ها بپردازم. بله! نائب‌رئیس انجمن ادیان و مذاهب حوزۀ علمیۀ قم!

پانوشت
1. https://t.me/velayattv/32768
2. http://www.dukhrana.com/peshitta/analyze_verse.php?lang=en&verse=John+1:27&source=ubs&font=Estrangelo+Edessa&size=150 ؛
همچنین: http://dukhrana.com/peshitta/msviewer.php?ms=4&id=379
3. https://bible.com/bible/118/jhn.1.27.nmv
4. انجیل یوحنا، فصل اول.
5. مسیحیان آن را عهد قدیم می‌خوانند.
6. ر.ک. پیدایش ۱۸:۲۱.
7. هفته‌نامه زمان ظهور، نشریه شماره ۱۳۶، سلسله‌پاسخ‌هایی به بدعت ۱۰۱ یوحنای دمشقی قسمت پنجم
8. ر.ک. مکاشفه ۱:۴-۴.
9. ر.ک. هفته‌نامه زمان ظهور، نشریه شماره ۱۶۵، سلسله‌پاسخ‌هایی به بدعت ۱۰۱ یوحنای دمشقی قسمت هفدهم
10. ر.ک. مکاشفه، فصل ۱۲.
11. ر.ک. سیزدهمین حواری، نسخۀ گردآوری‌شدۀ دکتر توفیق مغربی، ص 140.
12. ر.ک. ارمیا 10:46.
13. ر.ک. هفته‌نامۀ زمان ظهور، ویژه‌نامۀ محرم ۱۴۴۴، زنگ بیداری
14. ر.ک. حزقیال ۱۳:۸-۱۶
15. ر.ک. سید احمدالحسن، توقفگاه‌هایی برگزیده از چشم‌اندازهای سومر و اَکِد، توقفگاه‌ چهارم، ص۲۱.
16. ر.ک. هفته‌نامۀ زمان ظهور، نشریۀ شمارۀ 92، تلنگری بر هر مسیحی‌ای که به یحیی ایمان دارد

 

 

دانلود تمامی شماره های هفته نامه زمان ظهور