هشدارهایی دلسوزانه نسبت به عذابی بزرگ

گسترش روز‌افزون ویروس مرگ‌بار «کرونا»، بسیاری از مردم را به این اندیشه فروبرده است که نازل‌شدن این همه بلای پی‌درپی نمی‌تواند بی‌معنا باشد. خیلی از آن‌ها در دل آرزو می‌کنند که ای کاش منجیِ موعود ادیان از راه می‌رسید و با اصلاح انحراف‌ها و فسادها، به همۀ این عذاب‌ها خاتمه می‌داد!

اما آن‌ها اغلب از این هشدار بزرگ قرآن غافل‌اند: (… و ما هیچ‌گاه عذاب نکرده‌ایم، مگر آنکه فرستاده‌ای برانگیخته باشیم!) (اسراء، 15)
سنت‌های الهی هیچ‌گاه تغییر نمی‌کند؛ پس هم‌اکنون نیز باید خدای متعال فرستاده‌ای به‌سوی ما فرستاده باشد؛ اما مگر پیش از ظهور امام زمان (ع)، فرستاده‌ای الهی به‌سوی مردم می‌آید؟ بله، این فرستاده دقیقاً همان یمانی موعودی است که امام باقر(ع) فرمود: «شما را به صاحبتان فرامی‌خواند.» و «هرکس از او سرپیچی کند اهل آتش است!» (غیبت نعمانی، باب 14، حدیث 13)

آری، و اساساً نزول عذاب‌های پیش از ظهور، دلیلی ندارد جز تکذیب فرستاده‌‌ای الهی. اهل‌بیت(ع) بارها از این مصیبت‌ها و عذاب‌ها یاد کرده بودند؛ به‌عنوان نمونه، به این روایت شریف از امام باقر(ع) توجه کنید:
«… إِنَّهُ لاَ بُدَّ أَنْ يَكُونَ قُدَّامَ ذَلِكَ اَلطَّاعُونَانِ اَلطَّاعُونُ اَلْأَبْيَضُ وَ اَلطَّاعُونُ اَلْأَحْمَرُ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ أَيُّ شَيْءٍ هُمَا فَقَالَ أَمَّا اَلطَّاعُونُ اَلْأَبْيَضُ فَالْمَوْتُ اَلْجَارِفُ وَ أَمَّا اَلطَّاعُونُ اَلْأَحْمَرُ فَالسَّيْفُ …»
« … ناگزير پيش از وقوع آن، دو طاعون روى خواهد داد: طاعون سفيد و طاعون سرخ. عرض كردم: فدايت گردم آن دو چه هستند؟ فرمود: طاعون سفيد مرگ همه‌گير و عمومى است و اما طاعون سرخ همان شمشير (کشتار گسترده با سلاح) است … .»(غیبت نعمانی، ص 289)

یا این روایت از امام صادق(ع) که فرمودند:
«لاَ يَكُونُ هَذَا اَلْأَمْرُ حَتَّى يَذْهَبَ ثُلُثَا اَلنَّاسِ فَقُلْنَا إِذَا ذَهَبَ ثُلُثَا اَلنَّاسِ فَمَنْ يَبْقَى فَقَالَ أَمَا تَرْضَوْنَ أَنْ تَكُونُوا فِي اَلثُّلُثِ اَلْبَاقِي»
«امر ظهور واقع نمى‌شود تا اينكه دوسوم مردم از بین بروند. عرض كرديم: وقتى دو‌سوم مردم از بین بروند، پس چه كسى باقى مى‌ماند؟ حضرت فرمودند: آيا شما راضى نمى‌شويد كه جزو یک‌سوم باقى مانده باشيد؟» (غیبت طوسی، ص 339)

سید احمدالحسن‌(ع) سال‌هاست که با دلایلی آشکار، از طرف امام عصر (ع) به‌عنوان یمانی آل‌محمد (ع) و زمینه‌سازِ بزرگِ ظهور به‌سوی مردم آمده و طلب یاری کرده‌اند.

سید یمانی (ع) بارها نسبت به وقوع عذاب بزرگ الهی هشدار داده‌اند؛ اما متأسفانه اغلب مردم در غفلت خویش غوطه‌ور بوده‌اند. ایشان در سال 1384، در خطبۀ «نصیحتی به طلبه‌های حوزه‌های علمیه در نجف اشرف و در قم و در هر منطقه‌ای از زمین» فرموده بودند:
«… و اگر نیت شما این است که با حسینِ این زمان [ع] پیمان‌شکنی کنید، و اگر ظلم به خود را برگزیده‌اید، به شما هشدار می‌دهم و شما را بر حذر می‌دارم از عذاب خداوند سبحان‌و‌متعال در دنیا و آخرت، و هیچ عذر و بهانه‌ای برای شما باقی نیست.
و من ـ‌و از منیّت به خدا پناه می‌برم‌ـ برای زود فرارسیدن عذاب و نازل‌شدن آن دعا نمی‌کنم؛ هرچند عذاب را می‌بینم که بر شما سایه افکنده است؛ و صبر خواهم کرد، حتی اگر خداوند هزار سال هم بخواهد، تا اینکه وقت امری که انجام‌شدنی است فرارسد.»

ایشان چند سال بعد در پاسخ به سؤالی فرمودند:
«در خصوص وقوعِ یک رویداد بر روی زمین و نزول عذابی برای مردمِ زمین، این چیزی است که نسبت به آن هشدار داده‌ام و خداوند هر‌آنچه بخواهد انجام می‌دهد، و قبل و بعد از هرچیز، امر به خدا بازمی‌گردد، خواه سبب این عذاب، نزدیک‌شدن یک ستاره باشد یا برخوردِ شهاب‌سنگ یا یک سیّارک یا هرچیز کیهانی دیگر. این امرِ خداوند است و این همان طوفان دوم است که شاید موجب هلاکت بیشتر مردم زمین بشود و خداوند هرآنچه بخواهد انجام می‌دهد… .»(پاسخ‌های روشنگرانه، ج5، س471)

ایشان همچنین در پاسخ شخصی که از نشانه‌های فرارسیدن قیامت [صغرا] که قبل از امام مهدی (ع) ظاهر می‌شود سؤال کرده بود، فرمودند:
«اگر خداوند بخواهد نشانه‌های بزرگی را خواهید دید و چیز زیادی از آن‌ها باقی نمانده است و چه بسا دوسوم مردم یا بیشتر هلاک شوند.» (پاسخ‌های روشنگرانه، ج‌4، س‌۳۴۷)

فراموش نکنیم:
نجات ما در بازگشت به‌سوی خدا و حجت‌های اوست.