سایت رسمی موسسه وارثین ملکوت موسسه وارثین ملکوت؛ موسسه رسمی دعوت سید احمد الحسن یمانی عاشورا، قصۀ روایت‌نشده
قسمت نهم و پایانی
صدای حسین(ع) هنوز به گوش می‌رسد: «آیا یاریگری هست ما را یاری کند»؟! و ما هنوز دعا می‌کنیم «ای کاش با شما می‌بودیم تا به رستگاری بزرگی دست می‌یافتیم.»
چگونه می‌توانیم امروز همراه حسین(ع) باشیم؟ چگونه می‌توان در این زمان حسین را یاری داد؟
1. آیا این‌چنین حسین را یاری کنیم؟
شیخ احمد خالدی:
در واقع یاری امام حسین(ع) در این زمانه، دارای یک مفهوم کلی است، اینکه: در هر زمان حسین و یزید وجود دارد. در نتیجه امام زمان، امام مهدی است و یاری باید برای امام مهدی باشد.
دکتر شیخ احمد حلّی:
یاری دادن امام حسین(ع) همان‌طور که بسیاری از برپاکنندگان شعائر حسینی یا دینی تصور می‌کنند -متأسفانه باید گفت و شاید این حرف بسیاری از افراد را برنجاند- گمان می‌کنند یاری دادن انقلاب حسین یا ثبات‌قدم بر انقلاب حسینی ازطریق برپایی برخی شعائر است؛ شعائری که گاه پوچ و خالی از محتواست. و بسیاری از کسانی‌که دربارهٔ انقلاب حسینی و شعائر حسینی قلم‌فرسایی کرده‌اند شاید خواستهٔ انقلابی‌ها یا اصلاح‌طلبان را برآورده نکرده باشند.
دکتر احمد حسینی:
معرفت پیشین ما، یعنی پیش از آشنایی با دعوت حق و دعوت مهدویِ سید احمدالحسن، مسائلی بودند که به ظاهرِ جریان الهی و جریان حسین مرتبط بود. همان حزن و اندوه بر امام حسین و برپایی عزاداری و سوگواری برای ایشان؛ آن هم بدون پرداختن به اصل قضیۀ امام حسین(ع) و شناخت منهج و مسیر الهی او. به همین خاطر اکنون می‌بینی که شعائر فقط ظاهری هستند، خالی از هرآنچه انقلاب حسینی به‌همراه دارد.
2. یاری حسین(ع) یعنی یاری خلیفۀ خدا در هر زمان
شیخ احمد حلّی:
انقلاب امام حسین، یعنی انقلابی اصلاح‌طلبانه، علیه طغیان و ظلم و با هدف تغییر شرایط.
اما زنده نگهداشتن انقلاب حسینی با یاری خلیفۀ الهی صورت می‌پذیرد؛ به این معنا که هنگامی که مشاهده می‌کنیم امامان پس‌از امام حسین(ع) مثل امامان سجاد یا باقر یا صادق یا کاظم علیهم‌السلام مورد ظلم قرار گرفتند، اما کسی را نمی‌بینیم که آنان را یاری کند و به‌خاطر مظلومیتشان انقلاب کند. می‌بینیم همهٔ آنها (ائمه) کشته شدند، برخی زندانی شدند، به آنان اهانت شد؛ مثلاً امام کاظم(ع) را می‌بینیم که بیش از ۱۳ یا ۱۴ سال زندانی شد، و در آن زمان شیعیان بسیاری در بغداد بودند و می‌دانستند که امامشان زندانی است، اما هیچ کاری نکردند و طبق روایات به زیارت امام حسین(ع) می‌رفتند و متوکل عباسی (در مجازاتشان) دستان آنها را قطع می‌کرد.
3. یاری حسین، یاری حاکمیت خداوند است
دکتر احمد حسینی:
اصل پروژه و جریان آسمانی چنین بود: [خداوند می‌فرماید:] «من گنجی مخفی بودم و دوست داشتم شناخته شوم، پس مخلوقات را آفریدم تا شناخته شوم.» و آیۀ قرآنی به‌روشنی می‌گوید: (جن و انس را تنها برای عبادت آفریدم)؛ یعنی برای معرفت و شناخت.
پس پروژه و جریان الهی یک جریان معرفتی و شناختی است. و ازآنجاکه مخلوقات نتوانستند تجلی اسماء الهی و دریافت‌کنندهٔ فیض و علم الهی و پروژهٔ معرفت و شناخت الهی شوند، خلفای خداوند به این مقام رسیدند و دریافت‌کنندگان فیض الهی شدند و پیش‌گام همۀ آنان محمد(ص) است که اولین مخلوق و اولین دریافت‌کنندهٔ فیض و علم الهی شد و او صاحب اولین پروژه و جریان الهی بود و پس‌از او امامان و مهدیین و پیامبران و فرستادگان بودند.
شیخ احمد خالدی:
اما دقت در تفاصیل امام مهدی(ع) و چگونگی یاری و شناخت ایشان(ع) و اینکه چطور می‌توان از یاران امام مهدی(ع) بود، همۀ این امور بر ما پوشیده بود تا اینکه خداوند بر ما منت نهاد و به فضل خود ما را هدایت کرد -و اگر به‌واسطهٔ سید احمدالحسن ما را هدایت نمی‌کرد هدایت نمی‌شدیم- و ما را با این مسئله آشنا کرد که انسان چطور میتواند امام مهدی را در این زمان یاری کند. و این یاری کردن باید با یاری رساندن به مهدیین(ع) باشد.
دکتر احمد حسینی:
اما این پروژه و جریان الهی-شناختی در بالاترین سطح خود در زمان امام مهدی(ع) محقق می‌شود. چرا؟ زیرا امت‌ها پیامبران و فرستادگان را تنها گذاشتند و آنها را یاری نکردند و این پروژه به تعطیلی و تأخیر افتاد تا به زمان امام مهدی(ع) رسید. یعنی زمانی که عده و عدد و یارویاور مهیا باشد. همان‌طور که در آیۀ قرآنی این‌گونه از آنها یاد شده: «صاحبان قدرت» و صاحبان قدرت همان سیصد و سیزده نفر و همان فرماندهان پروژۀ مهدوی و همان اصحاب امام مهدی(ع) هستند.
۴. یاری حسین(ع) باید یاریِ واقعی باشد
شیخ احمد حلّی:
قضیۀ قیام و یاری خلیفۀ الهی باید یاری واقعی و حقیقی باشد. حسین این زمان، یمانی آل‌محمد(ع)، کسی است که نقش حسین و ائمه(ع) را ایفا می‌کند؛ پس چه یاریِ خلیفهٔ خدا، چه یاری امام مهدی(ع) در این دوران، باید یاری حقیقی و آماده‌سازی واقعی باشد، نه اینکه فقط آماده‌سازی در اعمال ظاهری همچون نماز و روزه و…؛ خیر، مسئله این‌گونه نیست. مسئله اینجاست که واقع حال این‌چنین است که ظالمان بر حق من چیره شدند، ظالمان بر آبرو یا بر جان‌های ما مسلط شدند، اما انقلابگر واقعی نمی‌بینیم که سعی کند وضعیت را از آنچه درحال رخ دادن است، تغییر دهد.
یاری امام حسین(ع)، یاری خلیفۀ خداوند در هر زمان و پروژه و جریانِ الهی او، یعنی حاکمیت خداوند در زمین. و یاری امام حسین(ع) در این زمان، یاری امام مهدی(ع) به‌واسطهٔ یاری وصی و فرستادۀ او به‌سوی همۀ مردم، یعنی سید احمدالحسن است.
سید احمدالحسن، خطبۀ نصیحتی به طلبه‌های حوزه:
«اگر واقعاً و به‌راستی به حسین(ع) می‌گویید که «ای کاش با شما بودیم و به پیروزی بزرگی دست می‌یافتیم»، پس این حسین است که به‌واسطۀ فرزندش امام مهدی(ع) در میان شما ظاهر شده، شما را می‌بیند و کردارتان را زیرنظر دارد و چشم‌انتظار یاری شماست و در میان شما ندا سر می‌دهد: «آیا ما را تنها می‌گذارید و از یاریِ ما روی‌گردان هستید؟!» حسبنا الله و نعم الوکیل (خداوند برای ما کافی است و او چه پشتیبان خوبی است!).»
