انسانها با احساسات خود زندگی میکنند و هرچه این احساسشان نسبت به زندگی بیشتر باشد زندگی بهتری را میتوانند برای خود به ارمغان بیاورند؛ محبت به همسر و فرزندان و عشق به زندگی و… و نیز محبت و احساس به دیگران، محبت به دوست، محبت به همسایه، محبت به همکار و … .این احساس میتواند نسبت به اعمال و رفتار ما در دین هم باشد. یک شیعه با احساس و عواطف خودش زندگی میکند و با اعمال و رفتار خود نشان میدهد که نسبت به عقیده و دینش احساس دارد.
یکی از راههای ابراز محبت و احساس دعا کردن است.
یک شیعه باید نسبت به خدا و حجتهای الهی احساس داشته باشد و این احساس خود را عملاً نشان دهد. احساس محبت و عشق و تسلیم و… .
محبت گرچه امری پوشیده و مخفی است ولی آثاری دارد.
بعضی از آثار آن در زبان و بعضی در اعضا و جوارح انسان آشکار میشود و از نشانههای محبت در زبان یادکردن محبوب است؛ همیشه و همهجا.
از امام صادق علیهالسلام نقل است که به هشام بن سالم فرمود: «اگر کسی را دوست داشتی او را از این امر مطلع ساز که دوستی بین شما را محکمتر میگرداند.»
کافی، ج۲، ص۶۴۴

و از مصادیق یادکردن، دعاکردن است. دعا برای حجت خدا، دعا برای امام زمان.
انسانی که روز بر او بگذرد و برای امام خود دعا نکند، چگونه میخواهد بگوید امامش را دوست دارد؟! انسان اگر از یاری حجت خدا باز مانده، میتواند با دعاکردن برای محبوبش این عشق و علاقهاش را نشان دهد و اگر از دعاکردن هم باز بماند، میتوان گفت که در امر یاری حجت خدا عاجز مانده است.
روزی پیامبر به اصحاب خود فرمود :« آیا میخواهید شما را به تنبلترین و دزدترین و بخیلترین و جفاکارترین و عاجزترین مردم آگاه سازم؟»
اصحاب پاسخ دادند که بله یا رسولالله. آن حضرت فرمودند: « بخیلترین مردم کسی است که از کنار مسلمانی عبور میکند و به او سلام نمیکند. تنبلترین مردم کسی است که با وجود اینکه سالم، تندرست و فارغ است ذکر خدا را بر لب و زبان نمیگوید؛ اما دزدترین مردم کسی است که از نماز خود میدزد؛ نماز چنین کسی مثل لباس کهنهای بهصورت او زده میشود. جفاکارترین امت من کسی است که نام من پیش او برده میشود و بر من درود نفرستد؛ و اما عاجزترین مردم کسی است که از دعاکردن عاجز باشد.» مجموعۀ ورام، ج۲، ص ۲۳۸
پس مؤمن باید همیشه و همهحال به یاد امام و محبوبش باشد و با زبانش برای حجت خدا دعا کند. دعا برای سلامتی و فرج و رفع غم و اندوه و… .
و نکته قابلتوجه این است که اثر این دعا به خودمان برمیگردد.
برخی از آثار دعا برای امام مهدی(ع):
– باعث نجات از هلاکت در فتنهها میشود
امام حسن عسکری(ع) فرمودند: «به خدا قسم فرزندم مهدی غیبتى دارد که در آن کسى از هلاکت نجات نیابد، جز آنکه خداى عزوجل او را بر قول به امامت وى ثابت دارد و او را موفق سازد که براى تعجیل فرجش دعا کند.» کمالالدین، ج۲، ص۳۸۴
– باعث این میشود که حجت خدا برایمان دعا کند.
در قرآن آیهای است که خداوند میفرماید (وَإِذَا حُیِّیتُم بِتَحِیَّهٍ فَحَیُّوا بِأَحْسَنَ مِنْهَا أَوْ رُدُّوهَا) [نساء،۸۶] (و هنگامی که به شما درود گویند، شما درودی نیکوتر از آن یا همانندش را پاسخ دهید).
در تفسیر علی بن ابراهیم قمی ذیل این آیۀ شریفه آمده است منظور از احترام و تحیت در این آیه، سلامکردن و کارهای نیک دیگر است. تفسیر قمی، ج۱، ص۱۴۵
بنابراین بسیار واضح است که دعا از بهترین نیکیهاست؛ پس اگر مؤمنی برای امام خود دعا کند یقیناً امام(ع) برای او دعا میکند.
این داستان زیبا شاهدی است بر این مطلب:
در شهر اصفهان شخصى بود به نام عبدالرحمن ـکه یکى از شیعیان معروف به حساب میآمدـ و از علاقهمندان به ائمۀ اطهار علیهمالسلام بود؛ مخصوصاً که علاقۀ خاصی به حضرت هادى(ع) داشت.
روزى به او گفتند: علت شیعهبودن و علاقۀ تو به حضرت ابوالحسن، امام علی هادى(ع) چیست؟
در پاسخ اظهار داشت: به دلایلی که خود شاهد بودهام.
و سپس افزود: من شخصى فقیر و بیبضاعت بودم؛ بهطوری که نمیتوانستم تشکیل خانواده دهم؛ به همین جهت به همراه قافلهای که عازم عراق و شهر سامرا بود، حرکت کردم تا به دربار خلیفۀ عباسی بروم، به امید آنکه شاید از طرف او برایم کمکى شود و مشکل من برطرف گردد.
چون به شهر سامرا وارد شدیم، جلوى دربار متوکل رفته و منتظر وقت ملاقات ماندیم. در همان حین گفته شد که حضرت ابوالحسن، امام هادى(ع) نیز از طرف خلیفه دعوت شده است تا به ملاقات وى آید.
ناگهان متوجه شدم که حضرت در حال آمدن به دربار خلیفه است. تمامى افرادى که حضور داشتند مشغول تماشاى او شدند و آن حضرت بهآرامی از بین جمعیت عبور میکرد.
چون عبورش به من افتاد، نگاهى محبتآمیز و عمیق به من انداخت و من آهسته، بهطور مرتب براى موفقیت و سلامتى وجود مبارکش دعا میکردم.
همین که حضرت مقابل من قرار گرفت، به من فرمود: خداوند متعال دعایت را مستجاب کرد و عمرت را طولانى گرداند و نسبت به ثروت و اموال برایت برکت قرار داد؛ همچنین فرزندانت نیز زیاد مییابند.
در همین حال، لحظهای تمام بدنم را رعشه فراگرفت؛ و دوستانم هریک جویاى حالم بودند و میگفتند: چه شده است؟
و چرا چنین حالتى به تو دست داد؟
و من در پاسخ به ایشان میگفتم: نترسید! چیزى نیست، انشاءالله که خیر است.
و پیرامون نیت خود و مشکلاتى که داشتم با هیچکس سخنى نگفته بودم.
پس از آنکه به اصفهان بازگشتیم، خداوند متعال درهاى رحمت و برکت را برایم گشود و از هر جهت در رفاه و آسایش قرار گرفتم و صاحب ثروتى بسیار و عائلهای خوب و موردعلاقهام شدم.
و در حال حاضر داراى ده فرزند هستم و بیش از هفتاد سال از عمرم سپرى شده است.
به همین دلایل یکى از علاقهمندان و مخلصین اهلبیت عصمت و طهارت علیهمالسلام، مخصوصاً حضرت ابوالحسن، امام علی هادى(ع) شدهام.
خرائج، باب ۱۱
این حکایت، شاهدی است بر اینکه امام(ع) پاداش دعاهای ما را میدهد.
سید احمدالحسن علیهالسلام میفرمایند: «باید امام مهدی علیهالسلام را در همه حال یاد کنیم؛ چراکه امروز ایشان، تمثیل عترت است و باید موضوع امام را بر همۀ قضایا مقدّم بدانیم.» کتاب گوساله، ج٢، بحث آنچه باید برای تعجیل در فرج انجام داد.
پس ای انسان عاقل، برای امام مهدی و فرزندش سید احمدالحسن(ع) دعا کن. همیشه و در همۀ حالات؛ چراکه این نشان از محبت توست.
فلسفه التماس دعا، چرا باید از دیگران بخواهیم برایمان دعا کنند؟