برآنیم تا حقايقى دربارۀ حضرت فاطمه سلام الله علیها صدیقه شهیده در بیان سیداحمدالحسن (ع) مدعی صادق یمانی موعود (ع ) بگوییم.
امام صادق (ع) فرمود:
«… اگر ادعاكنندهاى مدعى شد، از او عظائمی (مسائل بزرگ) را بپرسيد كه فقط كسى چون او مىتواند پاسخ دهد… .» الغیبة النعمانی، ص۱۷۳
ايشان (ع) راجع به حضرت فاطمه سلام الله علیها میفرماید:
فاطمه (س)، تجلی «الرحيم»، اسمی از اسماء خداوند سبحانومتعال است.
اگر در تاريخ، نيک بنگريم صاحبدلانى را مییابیم كه به فراخور حال خويش کوشیدهاند با قلم انديشۀ زمینیشان افتانوخیزان، پردهای از پردههای نور پیچیدۀ شخصيت والاقدر يكى از دو درياى علم و معرفت و عقل كامل، آيةالله فاطمه زهرا (س) صدیقه شهیده را كنار بزنند و ايشان سلام الله علیها را از سوى گمانها و پندارهای خود به تعريف درآورند؛ اما تيرهايشان به هدف اندكى بيش برخورد نكرد؛ چراکه ايشان سلام الله علیها لفظ نيست تا به مدد فصاحت و بلاغت قابلبیان شود؛ بلكه رمز و معناست؛ و الفاظ حملکنندۀ معنا نيستند، بلكه ممكن است حامل گوشهای از معناى آن باشند.
فقط كسى میتواند از نورى از نورهاى خداوند پرده بردارد كه نه رابطۀ خونى، بلكه رابطۀ نورى و سنخيت آسمانى روحى ای داشته باشد كه این شايستگى را به وی ببخشد.
آرى بايد فصل شكافندگى حقيقت، علم و معرفت با وجود قابلين فرا مىرسيد تا سینۀ صاحب علم الهی، همان كه خداوند دانش غیبیاش را در آن استوار كرد و سخنگوى ناطق قرآن قرار داد، در آخر زمان مبعوث گردد و با كلمات نغز و شيواى خويش كه از آسمان بر زمين نازل میشود از حجاب حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بهقدر ظرفهای فهم قلب ما پرده بردارد؛ كه امابيها يعنى ظرفى براى نزول قرآن كريم كتاب آسمانى خداوندِ حىِّ منان است.
از امام صادق علیهالسلام روایت است كه: «خدا فاطمه را از نورى كه در ابتدا روحى بدون پيكر بود آفريد». (کلینی، کافی، 1/440 ح3، ابواب تاریخ، باب تولد نبی صلی الله علیه وآله و وفات او)
حکمت از درجهبندی در آفرينش، اين است كه خلق به خداوند متعال آرامآرام هدایت شوند. همان خلق عجول و فراموشکار كه نعمت پروردگارش را تكذيب میکند؛ زيرا در منجلاب ماده و منيت فرورفته و اسباب و مسببها را در نظر نمیگیرد و با عجله از هدايت دور میشود و به زمين نگاه میکند و آنچه در آن میگذرد را ملاكى براى درک و فهم خويش قرار میدهد در حالی که خداوند از زمان آفرينش زمين به آن نگاه نكرده است، پس چگونه شتابان در گمراهى و سرگردانى كه عاقبت آن رویگردانی از امام و حجت زمانش است، گرفتار نشود؟
اما به راستی چرا حضرت زهرا (س) صدیقه شهیده ظرف نزول «قرآن» است؟
اكنون بازمیگردیم به كلام آسمانى سید احمدالحسن علیهالسلام آنجا که از ركنى از اركان الهى، حضرت فاطمه زهرا (س) صدیقه شهیده سخن فرموده است:
«هر اسم از اسماء خدای سبحانومتعال سایهای در خلق دارد […] و سایه رحیم ـکه دروازۀ شهر کمالات الهی استـ فاطمه یا دروازۀ شهر علم است. (کتاب گزیدهای از تفسیر سورۀ فاتحه)
همچنین در تفسیر سورۀ قدر وارد شده که شب قدر، حضرت فاطمه (س) است. معنای این حدیث در کتاب تفسیر سورۀ فاتحه و در متشابهات از زبان سید احمدالحسن علیه السلام آمده است.
ایشان ع می فرمایند: «حضرت فاطمه (س)، باطن و درون دروازۀ شهر است و بیرون آن، حضرت علی (ع) و شهر، حضرت محمد (ص) است؛ در مقابلِ اسمهای سهگانۀ: الرحیم، الرحمن و الله. آنها که سلام وصلوات خداوند بر آنها باد، ارکان سهگانۀ هدایت و تجلّی ارکان سهگانۀ اسم اعظماند: الله، الرحمن و الرحیم.
و علم، جملگی در شهر است؛ پس هرگاه فرودآمدن آن خواسته شود، باید از باب و دروازه صورت گیرد و در ابتدا از باطن دروازه و سپس از ظاهر آن به سمت خلق نازل شود. باطن دروازه، حضرت فاطمه صديقه شهيده است که صلوات خدا بر او باد؛ پس نازلشدن در اوست و آن حضرت، ظرف علم باطن است و علم و آنچه در شهر است (پیامبر خدا (ص) یا قرآن) در او نازل شده است.»
قرآن، در شب قدر نازل میشود و قرآن در فاطمه (س) نازل میشود و شب قدر همان فاطمه (س) صدیقه شهیده است و همانطور که معصومین ع فرمودهاند «ما حجتهای خداییم و فاطمه حجّت خدا برماست»؛ و همان گونه که پیامبر ص فرمود: «فاطمه، مادرِ پدرش است». و مادر، ظرف است و فاطمه (یا باطن دروازه) همان ظرفی است که قرآن در آن نازل میشود و قرآن، محمد ص است.
و این معنای دوم باطن برای این حدیث است. پیامبر خدا (ص) در حدیث قدسی از قول خداوند میفرماید: «لولاک لما خلقت الافلاک، و لو لا علی لما خلقتک، و لو لا فاطمه لما خلقتکما» «اگر تو نبودی افلاک را خلق نمیکردیم و اگر علی نبود، تو را خلق نمیکردیم؛ و اگر فاطمه نبود، شما دو تن را خلق نمیکردیم.»
و فاطمه (س) صدیقه شهیده همان ظرف نزول قرآن است و آن حضرت، باطن دروازۀ شهری است که از آن بر خلق افاضه میشود؛ بنابراین وجود آن حضرت ضروری است و با نبودن ایشان نظام آفرینش استوار نمیشود؛ چراکه او یکی از ارکان سهگانه است؛ پس او ظرف نزول قرآن است.
آنچه سزاوار است انسان، نيک در آن بينديشد، اين است كه:
«ﻗﺮآن عبارت است از “امام حجت بر خلق در هر زمان” و ﻗﺮاﺋﺖ آن نیز یعنی ﻗﺮاﺋﺖ صفحۀ وﺟﻮد اﻣﺎم در اﻳﻦ حیات دنیا.
[در نتيجه اگر امام در پسِ پردۀ غيبت کوتاهیهای مردمان زمانش قرار بگيرد، آن هم قرنهای متوالى، نه از هدايت خبرى است نه از پىبردن به اسرار متشابهات قرآنى كه در سینهاش مهجور مانده است.]ﭘﺲ ﺑﺮ ﻣﺮدم اﻃﺎﻋﺘﺶ و ﺧﻀﻮع در ﺑﺮاﺑﺮ اواﻣﺮش ﻻزم اﺳﺖ و اﻳﻦ ﻫﻤﺎن سجدهای اﺳﺖ ﻛﻪ ابلیس (لعنهالله) از آن سرپیچی کرد و هرکس که به درد ابلیس گرفتار باشد نیز آن [سجده] را نمیپذیرد.
پس رویگردانی ﻣﺮدم از ﻗﺮآن ناطق ﻛﻪ اﻣﺎم و ﺣﺠﺖ بر آﻧﺎن در زﻣﺎﻧﺸﺎن است و ترک اﻃﺎعتش، ﻫﻤﺎن ﺳﺠﺪهﻧﻜﺮدن است؛ و اﻳﻦ ﻣﺸﺎﺑﻪ سجده نکردن ابلیس بر آدم است.
[آيا از سجدهكنندگان هستی؟]﴿وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ كَانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ أَفَتَتَّخِذُونَهُ وَذُرِّيَّتَهُ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِي وَهُمْ لَكُمْ عَدُوٌّ بِئْسَ لِلظَّالِمِينَ بَدَلًا ﴾ (كهف،٥٠)
(و آنگاه که به فرشتگان گفتیم که بر آدم سجده کنید، پس همه بهجز ابلیس سجده کردند و او از جنیان بود و از دستور پروردگارش سرپیچی کرد. آیا پس او و فرزندانش را بهجای من به ولایت میگیرید؟ در حالی که دشمن شمایند و چه بد پاداشی، ظالمان خواهند داشت).»
و این کلمات زیبا با معانی عمیق فقط از امامی فرزند امام برخواهد آمد.
ای آقای من كه انبيا و اوصيا آرزو داشتند زمان شما را درک كنند و در خدمتت باشند، قدر تو را باید در سجدههای شكر دانست؛ پيوسته و طولانى؛ يگانه مفسرين قرآن، تنها شما برگزيدگان مخلصش هستید و برگزیدۀ امروزش شماييد كه از جمله غمانگیزترین سفارشهایت اين است:
«انتظار دارم بزرگواران و مشایخ طلاب حوزۀ مهدوی ـخداوند محفوظشان بداردـ و دیگر مردان و زنان مؤمن ـخداوند حفظشان فرمایدـ حقیقت واقعۀ هجوم به خانۀ فاطمه (صلوات خدا بر او) را بیان کنند؛ آنگونه که هست و آنگونه که رخ داده است؛ با دلایل و اثبات تاریخی از کتابهای مخالفان، بدون ناسزا یا دشنام یا لعن و نفرین به مهاجمان.»
(سید احمدالحسن ع، صفحه فیسبوک، ۱۸ مارس ۲۰۱۳)
و اکنون در راستای تحقق این خواسته كتاب فاطمة سلام الله علیها، صديقۀ شهيده، بهقلم دکتر عبدالعالى منصورى در ۴۴۴ صفحه به رشتۀ تحرير درآمده است.
بارالها ما را از كسانى قرار مده كه هنگام خواندن قرآن كريم سجده نمىكنند.
همچنین شما را به خواندن مطالب بیشتر در این زمینه دعوت می کنیم. لطفا اینجا کلیک کنید.