سایت رسمی موسسه وارثین ملکوت موسسه وارثین ملکوت؛ موسسه رسمی دعوت سید احمد الحسن یمانی زنانِ مشعل‌دار در کوچهپسکوچههای تاریخ
به قلم: مریم احمدیار
هنگامی که برای دفاع از دینِ خدا عزمش را جزم می‌کند، هیچ مانعی نمی‌تواند «زن» را بازدارد تا مشعل دین را فروزان نگه دارد و قدم‌به‌قدمِ مردان خدا آن را از گذرگاه‌های تاریخ عبور دهد تا به سرمنزل «نجات‌دهنده» برساند… آن زمان که خداوند تکلیف جهاد را از دوش زن برداشت، لحظه‌ای درنگ نکرد و پابه‌پای مردانِ خدا بار نبوت را بر دوش کشید… آنجاکه زن «عموره» می‌شود، اولین کسی که به نوح نبی (ع) ایمان آورد و باوجود اسارت و شکنجه‌های بسیار اولین کسی بود که همراه نوح (ع) پا در کشتی نجات گذاشت؛ آنجاکه زن «یوکابد» می‌شود و بی‌هراس از تیغ‌های کودک‌کُشیِ فرعونیان، دین خدا را آبستن می‌شود… و شفادهندۀ قلب‌ها «آسیه» می‌شود و در زیر بار شکنجه‌های ذی‌الأوتاد، نگاهش تا درب بهشتِ خدا امتداد می‌یابد؛ آنجاکه زن «صیانه» می‌شود و بوی خوش خاکسترش فرشتگان هفت آسمان را مست می‌کند… صیانه -آرایشگر دختران فرعون- که فرزندانش را بی‌رحمانه در آتش جهل سوزاندند و دم برنیاورد، زنی که در برهه‌ای از تاریخ خود و نوزادِ در آغوشش تبدیل به آتش مشعل دین می‌شود…
آنجاکه زن «مریم» می‌شود و دست در دست روح‌القدس چرخ دین را به‌تنهایی می‌چرخاند و با تکیه بر نیروی «لاقوة الا بالله» مسیح (ع) را به جهانی هدیه می‌دهد، زنی که ضعف زایمان بر او غلبه نکرد و بی‌درنگ دین خدا را در آغوش کشید و به مصاف علمای بی‌عمل زمان خود رفت… هنگامی که عیسی (ع) دعا کرد «ای پدر! این جام رنج و زحمت را از مقابل من بردار…» مریم (س) در کنار شبیه عیسی (ع) [1] ماند و جام رنجی عظیم‌تر را در سکوت و تسلیم نوشید، آنجاکه روح مریم (س) را صدها بار به صلیب می‌کِشند…
آنجاکه زن «مریم مجدلیه» می‌شود و درست زمانی که حواریون مَرد عیسی (ع) تاب تصلیب را ندارند، تا آخرین لحظۀ رفع عیسی (ع) همراه دین باقی می‌ماند. مریم مجدلیه اولین شاهد رستاخیز، وارث ملکوت نور، رسول عیسی (ع) و شاگردی که مشعل دین را از عیسی (ع) می‌گیرد و به حواریون می‌رساند، زنی پاک‌سرشت که عزتش را در کوچهپسکوچههای تاریخ لگدکوب کردند[2]؛ آنجاکه زن «سمیه» می‌شود، پیرزنی که با وجود کهن‌سالی از قافلۀ عشق عقب نمی‌ماند و پابه‌پای همسرش بهای بهشت ابدی را با سخت‌ترین شکنجه‌های ابوجهل می‌پردازد؛ آنجاکه زن بانوی پاک «خدیجه» می‌شود، زنی که میزبان نور وحی در خانۀ خود بود، تسلی‌دهندۀ قلب اشرف مخلوقات –محمد (ص)- کسی که با جان و مال و فرزند و هرچه داشت در راه خدا به جهاد پرداخت…
آنجاکه زن «فاطمه» می‌شود کلام از بیان ایثارگری‌هایش ناتوان می‌ماند؛ مادری مویه‌کنان که با خون دل و اشک چشم درخت دین را آبیاری کرد و نسلش را فدای سعادت و بخشودگی بشر کرد، زنی که ظرف دین و بهانۀ خلقت است و حجتی بر حجت‌های الهی می‌شود،[3] زنی که نامش رمز عبور بهشت برین است؛ آنجاکه زن «زینب» می‌شود، زنی که با کمری شکسته و قلبی پاره‌پاره پس‌از مصیبت عظیم عاشورا بسان اُمتی می‌گردد… زینب سرباز دین، مادر دین، عَلَم‌دار دین و سخن‌گوی دین بود…
آنجاکه زن «نرجس» می‌شود، عروسی که بر کاخ پادشاهی پدرش پای نهاد تا عقدش را در ملکوت برپا کنند، شاه‌بانویی که برگزیده شد تا دین را مادری کند، دل‌داده‌ای که عشق و یقین او را از قصر پادشاهی در روم به قلب دین در عراق کشاند.
«زن می‌تواند با یک دست گهواره و با دستی دیگر جهانی را به حرکت درآورد»،[4] آنجاکه زن یا حجت الهی را می‌پروراند یا حجتی بر عالمیان می‌شود، آنجاکه زن بی‌توجه به نابرابری‌های جنسیتی، توهین‌های تاریخ به جنس او و تحریفات دل‌خراش علمای دین در حق او جان و مال و فرزند می‌دهد، اما دین را نمی‌دهد.
پی‌نوشت
1- سید احمدالحسن در کتاب «متشابهات» می‌نویسد: «یهودا به‌سراغ مرجع اعلای یهود رفت و بر سر تسلیم کردن عیسی (ع) به آنان، با او معامله نمود. پس‌از نیمه‌شب که حواریون خوابیدند و حضرت عیسی (ع) باقی ماند، خداوند او را مرفوع نمود (بالا برد) و شبیه او را که به دار آویخته و کشته شد، فروفرستاد. او سپر و فدایی عیسی (ع) شد و این شبیه، از اوصیا از آل‌محمد (ص) است؛ او به‌خاطر قضیۀ امام مهدی (ع) مصلوب و کشته شد و عذاب را به جان خرید.» (متشابهات، ج 4، ص 195).
2- در عهد جدید مریم مجدلیه شاگرد مؤمن عیسی (ع)، شاهد رستاخیر او و یار و همراه صادق وفادار عیسی (ع) معرفی می‌شود. مریم مجدلیه نخستین رسول در سنت مسیحیت به شمار می‌آید، زیرا او نخستین کسی بود که عیسای برخواسته از مرگ خودش را به وی نشان داد و از او خواست که این خبر را به شاگردان که از ترس جانشان گریخته بودند، ابلاغ کند. نکتۀ مهم این است که در نوشته‌های عهد جدید هیچ مستنداتی مبنی بر گنهکار بودن مریم نمی‌توان یافت. اما از قرون وسطی به بعد او را با زنی گنهکار در اناجیل یکی می‌پندارند و از آن زمان به بعد حتی در فرهنگ عامه مسیحی نیز مریم مجدلیه به‌عنوان زن گناهکار و بدکاره معرفی می‌شود که سرانجام به عیسی (ع) ایمان آورد و بخشیده شد. (عبدی ولی، ایلخانی محمد، لاجوردی فاطمه. جایگاه مریم مجدلیه در آموزه های مسیحی یونانی قرون نخستین. پژوهش‌نامۀ ادیان[Internet]. 1401؛16(31):144-163. Available from: https://sid.ir/paper/1063990/fa)
3- از امام رضا (ع) نقل شده است که فرمودند: «ما حجت‌های خدا بر شماییم و مادر ما فاطمه(ع) حجت خدا بر ما (اهل‌بیت) است. (الاسرار الفاطمیه، محمد فاضل مسعودی).
4- این جمله منتسب به ناپلئون بناپارت است: «زنان با یک دست گهواره را تکان می‌دهند و با دست دیگر دنیا را.»
هفته نامه شماره 185
