زمینهساز ظهور
یمانی ، صاحب ولایت الهی
«بر هیچ مسلمانی جایز نیست از یمانی سرپیچی کند؛ هرکس چنین کند، اهل آتش (جهنم) است.» (غیبت نعمانی، ص۲۶۴)
«این به آن معناست که یمانی صاحب ولایت الهی است. آری، کسی بر مردم حجت نیست، بهگونهای که سرپیچی از او، آنها را وارد جهنم سازد… مگر اینکه آن شخص از جانشینان خداوند بر زمینش باشد.» (سید احمدالحسن، متشابهات، ج۴، س۱۴۴)
شاید زیاد شنیده باشی که «یمانی» یکی از نشانههای ظهور است!
اما اینکه یمانی کیست؟ چه ویژگیهایی دارد؟ چگونه او را بشناسیم؟ یا اینکه اصلاً چه ضرورتی به شناخت یمانی است؟
شاید همۀ اینها و سؤالاتی دیگر باشد که به ذهنت خطور کرده است!
اینکه شخصی در مسائل ظهور از روی گمان خودش حرفی بزند، مسلماً اشتباه است؛ پس بهترین راهکار این است که به ثقلین رجوع کنیم و به آنها چنگ بزنیم و خودمان را از گمراهی نجات دهیم.
جواب این سؤالات را از یمانی آل محمد بشنویم:
اولاً باید دانست که مکه از تهامه است و تهامه از یمن؛ بنابراین محمد و آل محمد (ع) همگی یمانی هستند: حضرت محمد (ص) یمانی است، علی (ع) یمانی است، امام مهدی (ع) یمانیاست، مهدیین دوازدهگانه (ع) یمانیاند و مهدی اول (ع) یمانیاست.
این نکتهای است که علمای عامل پیشین میدانستهاند… علامه مجلسی (ره) در بِحار، سخن اهلبیت (ع) را «حکمت یمانیه» نامیده است. (مقدمۀ بحار الانوار، ج1، ص1) و حتی این موضوع از پیامبر خدا (ص) نقل شده است. رسول خدا (ص) فرمود: «ایمان، یمانی است و حکمت، یمانی است.» (کافی، ج 8، ص70، ح 27) همانطور که عبدالمطلب (ع) بیتالحرام را «کعبۀ یمانیه» نام نهاده است. (کافی، ج 8، ص 139)
اما در خصوص اوصاف و ویژگیهای شخصیت یمانی:
در روایتی از امام باقر (ع) آمده است: «در میان پرچمها پرچمی هدایتکنندهتر از پرچمیمانی نیست، آن پرچم هدایت است، زیرا شما را بهسوی صاحبتان دعوت میکند و اگریمانی خروج کرد فروختن اسلحه بر مردم و بر مسلمانان حرام میشود و اگر یمانی خروج کرد، به پا خیز بهسوی او، زیرا پرچمش پرچم هدایت است و بر هیچ مسلمانی جایز نیست که از او سرپیچی کند و در مقابل او بایستد و هرکس این کار را انجام دهد، از اهل جهنم خواهد بود، چراکه او به حق و راه مستقیم فرامیخواند.»(غیبت نعمانی، ص 264)
در این حدیث [چند نکته وجود دارد:]
اول، «بر هیچ مسلمانی جایز نیست از او سرپیچی کند؛ هرکس چنین کند، اهل آتش (جهنم) است.»
این به آن معناست که یمانی صاحب ولایت الهی است. آری، کسی بر مردم حجت نیست بهگونهای که سرپیچی از او، آنها را وارد جهنم سازد حتی اگر نماز بخوانند و روزه بگیرند (کافی، ج1،ص376) مگر اینکه آن شخص از جانشینان خداوند بر زمینش باشد؛ و اینان صاحبان ولایت الهی، انبیا، فرستادگان، ائمه و مهدیین هستند.
دوم، «او به حق و راه مستقیم فرامیخواند»: دعوت و فراخواندن به حق و راه مستقیم یا صراط مستقیم به آن معناست که این شخص دچار خطا نمیشود تا مردم را به باطل بکشاند یا آنها را از حق خارج سازد؛ بهعبارتدیگر، او معصومی است که بر عصمتش نص و تصریح وارد شده [به وصیت شب وفات پیامبر در کتاب غیبت طوسی، ص۳۰۰ مراجعه کنید] و به این معنا، چنین قید یا محدودیتی، شاخصی برای مشخصکردن شخصیت یمانی تعیین میکند؛ اما فرضگرفتن هر معنای دیگری برای این سخن، «او به حق و راه مستقیم فرامیخواند»، این گفتۀ معصومین (ع) را عبث و بیفایده میسازد و درنتیجه قید و حدی برای شخصیت یمانی بر جای نمیگذارد و این بسی از ساحت این حضرات معصوم (ع) به دور است! (کتاب متشابهات، ج۴، س۱۴۴)
رسول خدا (ص) فرمودند: «…و از این –علی (ع)– جوانی خارج میشود که زمین را پر از عدل و داد میکند؛ پس اگر آن «جوان یمنی» را دیدید، بهسوی او بروید. پس او از مشرق میآید و او صاحب پرچم امام مهدی (ع) است.» (المهدي المنتظر الموعود، ب۴، ص۱۰۷)
اما حواستان باشد که از اهلبیت (ع) روایت شده است:
ابوحمزه گوید که از امام محمد باقر (ع) در مورد آیۀ (وَأَنَّىٰ لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِن مَّكَانٍ بَعِيدٍ) (ﻭﻟﻰ ﭼﮕﻮﻧﻪ میتوانند ﺍﺯ ﻓﺎصلۀ ﺩﻭﺭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ پیدا ﻛﻨﻨﺪ؟!) (سبأ، 52) پرسیدم. فرمود:«آنها امام مهدی (ع) را از جایی طلب کردند که رسیدن به ایشان میسر نیست، درحالیکه از جایی دستیافتنی، میسر است.»
[نویسندۀ کتاب مجمع البیان میگوید:] و بیان فرمودهاش: «از جایی که دستیافتن به او میسر نیست»، یعنی بعد از سقوط تکلیف و ظهور آثار قیامت، یا بعد از مرگ یا در هنگام فرورفتگی زمین). (مجمع البيان، ج۸، ص۳۹۷ و ۳۹۸)
و بدانیم که دستیافتن به امام مهدی (ع) تنها با شناخت مهدی اول، احمد یا همان یمانی (ع) میسر است؛ بنابراین ایشان را از مسیری ناممکن، طلب نکنیم و نیز بدانیم که بعد از سقوط تکلیف و ظهور آثار قیامت [یعنی ظهور امام مهدی (ع)] دستیافتن به ایشان میسر نخواهد بود؛ بنابراین دعوتكنندهٔ به خدا و زمینهساز امام مهدی (ع) را که همان یمانی موعود، احمد است، لبیک گویید، قبل از اینکه فرصت را از دست دهید، همانا فرصتها مانند ابر گذرا هستند.