سایت رسمی موسسه وارثین ملکوت موسسه وارثین ملکوت؛ موسسه رسمی دعوت سید احمد الحسن یمانی رائفی‌پور با سوءاستفاده کردن از ندانستن مخاطبانش، خود را شبیه شرلوک هولمز درمی‌آورد و وارد داستان می‌شود تا رازهای مخفی و پیچیده را حل کند!
به قلم: آندریاس انصاری
• پیشگفتار
یکی از چهره‌های جنجالی در ایران و البته بسیار محبوب نزد طرفدارانش علی‌اکبر رائفی‌پور است. ازآنجاکه تحقیقات بنده بیشتر در حوزۀ مسیحیت است، ویدئوهای زیادی از او دربارۀ کتاب مقدس می‌بینیم که مشغول اثبات حقانیت اهل‌بیت (ع) به هر روشی است! آری، به هر روش! که در این مقاله دوست دارم شما را با روش‌های او آشنا کنم! در کانال رسمی رائفی‌پور ویدئویی از او انتشار یافته که توصیه می‌کنم آن را ببینید؛ [1] او در این ویدئو ابتدا به شخصیت یحیی (ع) می‌پردازد و به شباهت او و حسین (ع) اشاره می‌کند و سپس وارد کتاب مقدس می‌شود و با این متن انجیل که کلمات یحیی (ع) است، شروع می‌کند:
(من شما را به آب به‌جهت توبه تعمید می‌دهم. لکن او که بعد از من می‌آید از من تواناتر است که لایق برداشتن نعلین او نیستم؛ او شما را به روح‌القدس و آتش تعمید خواهد داد. او غربال خود را در دست دارد و خرمن خود را نیکو پاک کرده، گندم خویش را در انبار ذخیره خواهد نمود، ولی کاه را در آتشی که خاموشی نمی‌پذیرد خواهد سوزانید.» آنگاه عیسی از جلیل به اردن نزد یحیی آمد تا از او تعمید یابد). [2]
او می‌خواهد اثبات کند که یحیی (ع) در این انجیل و در نسخۀ آرامی نام حسین را آورده است؛ که همان امام حسین صلوات الله علیه است. پس سخنرانی او را بررسی کنیم!
• بررسی بخش اول ادعای رائفی‌پور
او بعد از خواندن آیات بالا می‌گوید:
«ما می‌ریم تو اصل متن انجیل. حضرت عیسی فارسی صحبت می‌کرده؟ انگلیسی صحبت می‌کرده؟ آرامی صحبت می‌کرده!».
او در ادامه با اشاره به نسخۀ آرامی که به مخاطبان خود نشان می‌دهد، این‌گونه می‌گوید:
«این اصلِ متنش که به هیچ مسیحی نمی‌دن بی‌شرفا! یعنی کلیسا مطلقاً در اختیارشون قرار نمی‌ده! اصلاً بدن هم چی می‌خواد اَ این بفهمه؟!» پایان نقل‌قول.
می‌گویم:
اول.
رائفی‌پور در اینجا ادعا می‌کند که کلیسا این متن را مطلقاً به کسی نمی‌دهد! اما حقیقت این است که با یک جست‌وجوی ساده می‌توان به این نسخه (پشیتا) که او در حال خواندنش است، دست پیدا کرد! [3] حتی همین صفحه‌ای که به‌همراه ترجمۀ انگلیسی مقابلش است و او آن را می‌خواند! تصویر سمت راست مربوط به سخنرانی اوست و تصویر سمت چپ را نیز از سایتی به دست آوردم تا ببینید که ادعای او درست نیست!
دوم.
او گفت: «اصلاً بدن هم چی می‌خواد اَ این بفهمه؟!» پایان نقل‌قول؛ اما مسیحیان پیرو کلیساهای سُریانی می‌توانند این متن را بخوانند! و اصلاً ترجمۀ انگلیسی بالای عبارت‌های آرامی نسخه‌ای که مقابلش است را چه کسی فهمید و ترجمۀ آن را نوشت و رو کرد؟! خود او که یک ایرانی است چگونه فهمید؟ افزون بر این، یادگیریِ زبان آرامی مگر نشدنی است؟!
در نتیجه رائفی‌پور با سوءاستفاده کردن از ندانستن مخاطبانش، خود را شبیه شرلوک هولمز درمی‌آورد و وارد داستان می‌شود تا رازهای مخفی و پیچیده را حل کند! البته شرلوک هولمز دغل‌باز نبود؛ اما شباهتی هم بین این دو وجود دارد؛ شرلوک هولمز یک شخصیت خیالی ـ‌اثر آرتور کانن دویل‌ـ و رائفی‌پور یک استاد خیالی است!
• بررسی بخش دوم ادعای رائفی‌پور
رائفی‌پور می‌گوید: «انجیل متی، باب ۳، آیه دوازده» و بعد از اندکی گرم کردن کنفرانس، شروع به گفتن عبارات آرامی به‌همراه ترجمه فارسی آن می‌کند و دربارۀ یحیی (ع) می‌گوید:
«می‌گه: «أنا معمد أنا لکن» «من تعمید می‌دهم من» «[آرامی:] لکن» «یعنی لکم» «برای شما»، «بمیا» «به چی؟» «به آب» «ماء»، «[آرامی:] لتیبوتا» «برای اینکه توبه کنید»، «[آرامی:] هو دین» «اما او»، «دبتری» [ترجمه آرامی به انگلیسی این عبارت] «اَفتر می» «بعد از «می» من»، [آرامی: آتا] «می‌آید». اینجا اسمو لو داده! اسم برده که این نامردا ورداشتن اسمو ترجمه کردن «[ترجمه آرامی به انگلیسی] ایز استرانگر»! من برای اینکه اسمو دوباره ببینیم، دو خطو ببینیم چی بود: «ح جیمی». بعدش دیگه چی بود؟ بعدش اینکه شکل «ه» دو چشم بود خودش؛ ببینیم چی بود؟ «س». توی اینجا هم که دیدید دیگه «یاء» و «نون» توی «دین». چی جوری بود اینجا؟ «هو دین»؛ «ی» «نون». اینم همون چی «یاء» و «نون». «آتا حُسین»! می‌گه: «حسین می‌آد». یحیی خودش نذر حسین بن علیه؛ گفتن تویی اون قربانی معروف؟! گفت: «نه!»؛ «آتا حُسین»! من لایق نیستم که کفش‌ها و نعلینشو بردارم. من لایق نیستم کفش‌های اونو جابه‌جا کنم. من حسینم؟!» پایان نقل‌قول.
می‌گویم:
اول، این آیۀ دوازدهم از فصل سوم انجیل متّیٰ نیست؛ بلکه آیۀ یازدهم از این فصل است!
دوم، او که بسیار سعی می‌کند با تلفظ صحیح، واژگان را ادا کند، هنگامی که به عبارت ܚܣܝܢ یا (که حرکت‌گذاری‌شدۀ آن ܚܰܣܺܝܢ است) می‌رسد آن را حُسِیْن می‌خواند، درحالی‌که تلفظ آن حَسِین یا (Hasiyn) است؛ [4] چه کار زشت و فریب‌کارانه‌ای برای اغوای مخاطبانش انجام می‌دهد!
سوم،
او ادعا می‌کند که اسم را ترجمه کرده‌اند و معتقد است که نباید این عبارت ترجمه می‌شد؛ درحالی‌که برخلاف گفتۀ رائفی‌پور این عبارت در اینجا، اسم نیست بلکه صفت است [5] و این واژه در نزد مسیحیانی که آرامی، سُریانی زبان مادری‌شان است، شناخته‌‌شده است؛ آنها این واژه را معادل «تواناتر» یا «قوی‌‌تر» می‌دانند و آن را اسم خاص تلقی نمی‌کنند! ریشۀ این عبارت ܚܣܢ (ح‌س‌ن) است که بارها مشتقات آن در عهد جدید آمده است [6] و هیچ نزدیکی معنایی با عبارت حسین در عربی ندارد: متی ۲۹:۱۲ ܚܰܣܺܝܢܳܐ مرقس ۲۷:۳ ܚܰܣܺܝܢܳܐ لوقا ۲۱:۱۱ ܚܰܣܺܝܢܳܐ و ۲۲:۱۱ ܚܰܣܺܝܢ 1قرنتیان ۲۲:۱۰ ܚܰܣܺܝܢܺܝܢܰܢ ۲قرنتیان ۱۰:۱ ܚܰܣܺܝܢܶܐ و ۱۰:۱۰ ܚܰܣܺܝܢܳܢ
مثلاً در لوقا 21:11-22 آمده است:
(هرگاه مردی نیرومند (ܚܰܣܺܝܢܳܐ) و مسلّح از خانۀ خود پاسداری کند، اموالش در امان خواهد بود. امّا چون کسی نیرومندتر (ܚܰܣܺܝܢ) از او بر وی یورش بَرَد و چیره شود، سلاحی را که آن مرد بدان توکل دارد از او گرفته، غنیمت را تقسیم خواهد کرد).
چهارم، آیا به این موضوع دقت کردید که چرا او کلمات بیشتری از آیه را تحلیل نکرد؟! یا حداقل چرا حتی یک کلمه بعد از عبارت حَسین را نخواند؟! پاسخ این است که اگر ادامه می‌داد، موجب رسوایی‌اش می‌شد؛ چرا؟ ابتدا به کل آیه دقت کنیم:
(ܐܶܢܳܐ ܡܰܥܡܶܕ݂ ܐ݈ܢܳܐ ܠܟ݂ܽܘܢ ܒ݁ܡܰܝܳܐ ܠܰܬ݂ܝܳܒ݂ܽܘܬ݂ܳܐ ܗܰܘ ܕ݁ܶܝܢ ܕ݁ܒ݂ܳܬ݂ܰܪܝ ܐܳܬ݂ܶܐ ܚܰܣܺܝܢ ܗ݈ܽܘ ܡܶܢܝ ܗܰܘ ܕ݁ܠܳܐ ܫܳܘܶܐ ܐ݈ܢܳܐ ܡܣܳܢܰܘܗ݈ܝ ܠܡܶܫܩܰܠ ܗܽܘ ܡܰܥܡܶܕ݂ ܠܟ݂ܽܘܢ ܒ݁ܪܽܘܚܳܐ ܕ݁ܩܽܘܕ݂ܫܳܐ ܘܰܒ݂ܢܽܘܪܳܐ).
او از این چهار کلمه که در میانۀ آیه و البته پی‌درپی بودند، فقط دو کلمۀ اول را خواند «… ܐܳܬ݂ܶܐ ܚܰܣܺܝܢ ܗ݈ܽܘ ܡܶܢܝ …» و تلفظ کرد: «آتا حسین»! خب بعد آن چه بود؟ «هُو مِنی» یعنی: «است از من» و با توجه به حقیقت روشن، «اتا حسین هو منی» این‌گونه ترجمه می‌شود: «از من تواناتر است» و نه «از من حسین است».
ما نمی‌توانیم کلماتی را که در یک زبان به کار می‌رود برخلاف بافت و معنای آن در آن زبان تلقی کنیم؛ مثلاً من می‌گویم: «یک کار انجام دادم» و یک انگلیسی‌زبان می‌گوید: «این کار همان کار در انگلیسی است که به ماشین می‌گویند» و در نتیجه سخنم تحریف می‌شود؛ اما یک انسان عاقل وقتی عبارت را در بافت متن قرار می‌دهد متوجه تحریف می‌شود: «من یک ماشین انجام دادم!» که یک تردستی آشکار است.
پنجم، آنچه در انجیل یوحنا وجود دارد، به‌روشنی نشان می‌دهد که یحیی (ع) با آن کلمات، به عیسی (ع) اشاره داشت:
(یحیی در جواب ایشان گفت: «من به آب تعمید می‌دهم و در میان شما کسی ایستاده است که شما او را نمی‌شناسید. و او آن است که بعد از من می‌آید، اما پیش از من شده است که من لایق آن نیستم که بند نعلینش را باز کنم.» و این در بیت عبره که آن طرف اردن است، در جایی که یحیی تعمید می‌داد واقع گشت. و در فردای آن روز یحیی، عیسی را دید که به جانب او می‌آید. پس گفت: «اینک بره خدا که گناه جهان را برمی‌دارد! این است آن‌که من دربارۀ او گفتم که مردی بعد از من می‌آید که پیش از من شده است؛ زیرا که بر من مقدم بود). [7]
بنابراین این متن شاهدی دیگر بر کار سخیف رائفی‌پور است.
کلام پایانی
پیش‌تر در پاسخ به محمد صحاف کاشانی اشاراتی را که کتاب مقدس به امام حسین (ع) داشت تقدیم کردم؛ از جایگاه ایشان تا مظلومیتش (ع) که نشان از این دارد که ایشان (ع) در نقشۀ خدا از موقعیت ممتاز و ویژه‌ای برخوردار است.
اما رائفی‌پور آیا با این کارهای خود زینت اهل‌بیت (ع) است؟ چرا او هیچ‌گاه دست از روش‌های سخیف و آمیخته با فریب‌کاری خود برنداشته است؟! آیا ما باید تمام تقصیرها را گردن او بیندازیم؟! آیا هواداران او هیچ نقشی ندارند؟! چه‌کسی از آنها بهای ضربه به حیثیت مذهب اهل‌بیت (ع) را خواهد پرداخت؟! کدام مسیحی در اثر مطالب دروغ او تحت‌تأثیر مثبت قرار گرفتند؟! گویا کلمات این فرد فقط دوستداران ناآگاهش را به هیجان می‌آورد و شاید پیش خودشان می‌گویند ما عجب استاد همه‌فن‌حریفی داریم!
پانوشت
1. لینک
2. انجیل مَتّیٰ، فصل ۳، آیات 11 تا 13.
.3 لینک
4. لینک
.5 لینک
6. لینک
7. یوحنا، فصل اول، آیات 26 تا 30.
هفته نامه شماره 178
